فهیمه شهری
خبرنگار شهر آرا محله
اربعین رسید و باز دلها بیقرار کربلا شد. چه بسیار زائرانی که قدم در مسیر عشق نهادند و در این بین چه حسرتها که بر دل بازماندگان ماند. امسال هم عاشقانی که به هر دلیلی نتوانستند به خیل جمعیت مشتاقان حسین (ع) بپیوندند، با قلبی شکسته و بغضی در گلو، دل سپردند به سلامی از دور و کرامت آقایی که غریبالغرباست. اما در منطقه ۱۱ دلهای بیقرار آرام نگرفتند و در حرکتی مردمی و خودجوش، مسیری ۱۲ کیلومتری از فرهنگ ۴۰ تا حرم مطهر رضوی را طی کردند تا بگویند «اگر دست قضا مانع شد از رفتن به پابوسش، همی بوسیم خاکی را که بوی کربلا دارد»
جاماندگان پیادهروی اربعین، ۸ صبح از فرهنگ ۴۰ پیادهروی خود را آغاز کردند و ساعت ۹ صبح در مقر دوم خودشان یعنی چهارراه آزادشهر، ایستادند تا دیگر گروههای مردمی نیز همراهشان شوند. پس از مداحی و عرض ارادت به ثامنالائمه، کاروان از چهارراه آزادشهر به سمت بولوار معلم، میدان استقلال و بولوار فردوسی، ادامه مسیر داد. در بین جمعیت، مادری بیقرار حسین بود که با صدای نوحه، اشک حسرت میریخت. به علت دیسک کمر، نمیتوانست پیادهروی کند، اما دلش گام به گام با زائران کربلاست. دخترش با ویلچر او را در این کاروان آورده بود تا کمی دلش آرام گیرد. پسری جوان در کاروان حضور داشت که میگفت، چون پدر و مادر پیرش آرزوی کربلا دارند و تاکنون نتوانستهاند هزینههای این سفر را تأمین کنند، نیت کرده تا آنها را راهی کربلا نکرده خودش هم نرود. معتقد بود امام حسین (ع) راضی نیست او به کربلا برود و پدر و مادرش حسرت بخورند. احترام به بزرگتر و گذشتن از خواسته خود را سیره امام حسین (ع) میدانست و میخواست با تبعیت از سیره حسینی زندگی کند.
لحظه وصال
کوچک و بزرگ، پیر و جوان، هر کدام با نیتی پا در این مسیر نهاده بودند، اما همه در یک آرزو وجه مشترک داشتند؛ توفیق حضور در پیادهروی اربعین و زیارت حرم ابا عبدا... (ع) را پیدا کنند.
بر اساس برنامه از پیش تعیین شده، جمعیت در مدرسه شهید هاشمینژاد میدان فردوسی، برای اقامه نماز ظهر و عصر، صرف ناهار و تلاوت زیارت اربعین، مستقر شدند و سپس، با شوری حسینی، راهشان را از سمت چهارراه ابوطالب ادامه دادند تا اینکه لحظه وصال فرا رسید و با دیدن گنبد طلایی ضامن آهو، بغضهای حبس شده در سینهها ترکید.
شکلگیری روحیه تعامل بین مساجد
محمدرضا رنجبر، کارشناس اداره فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه ۱۱ درباره این حرکت مردمی اظهار کرد: این پیادهروی برای سومین سال اجرا شد و ایده اولیه آن را یکی از اعضای شورای اجتماعی محلات مطرح کرد.
رنجبر افزود: فعالان فرهنگی مسجد امام حسن مجتبی (ع)، بسیاری از هماهنگیها و اقدامات اجرایی این پیادهروی را انجام میدهند و اتفاق ارزشمندی که در این بین شاهد هستیم، هماهنگ شدن مساجد منطقه با یکدیگر است.
وی تصریح کرد: مساجد منطقه ۱۱، این پیادهروی را به اطلاع نمازگزاران و دیگر شهروندان میرسانند و در زمان تعیین شده، مساجد مختلف به کاروان ملحق میشوند تا در یک حرکت مردمی، به سمت حرم رضوی پیادهروی کنند.
رنجبر با بیان اینکه شهرداری، کمک مالی و حمایتهایی در راستای سرویسدهی، تأمین سیستم صوت و موکت این کاروان انجام داده است، گفت: روحیه تعامل و همکاری که در این رویداد، بین مساجد شکل میگیرد برای ما بسیار ارزشمند است و با ترویج چنین روحیهای میتوان شاهد فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی مفیدی از سوی مساجد بود.
لزوم رسیدن به شعور حسینی
مسعود حداد طوسی، عضو هیئت امنای مسجد امام حسن مجتبی (ع)، هم با اشاره به جمعیت هزار نفری که در این پیادهروی حضور داشتند، آن را تمرینی برای پیادهروی اربعین دانست و گفت: پیادهروی مردم منطقه ۱۱ به سمت حرم رضوی، میتواند ماکت کوچکی از پیادهروی اربعین باشد و باعث شود عدهای که کار پیادهروی یا موکب داری را سخت میپندارند، در این فضا آمادگی لازم را برای حضور در اجتماع عظیم پیادهروی کربلا، کسب کنند.
وی با اشاره به اینکه دین دو لایه درونی و بیرونی دارد، تصریح کرد: حرکتهایی مانند پیادهروی به سمت حرم ائمه (ع)، جزو شعائر و پوسته بیرونی دین است که باید حفظ شود البته در کنارش برای اینکه از لایه درونی دین غفلت نکنیم باید برنامههای فرهنگی را قرار داد تا مردم در حین پیادهروی، با سیره ائمه آشنا شوند و در کنار شور حسینی به شعور حسینی برسیم.