علی موسی‌پور کشتی‌گیر محله توس: آرزو دارم آتش‎نشان شوم

هانیه فیاض | شهرآرانیوز؛ علی موسی‌پور، متولد سال ۱۳۸۰، در قوچان به دنیا آمده است و ۸ سالی می‌شود که در محله توس سکونت می‌کند. او تک‌پسر خانواده است و ۲ خواهر دارد که در حوزه هنر فعالیت و تحصیل می‌کنند. خودش هم دیپلم ایمنی و آتش‌نشانی دارد و آرزویش این است که روزی در قامت یک آتش‌نشان به مردم کشورش خدمت کند. آنچه در ادامه می‌خوانید، چکیده گفت‌وگوی شهرآرامحله با کشتی‌گیر محله توس است.

 

 

سال ۹۷ با مشورت مربیانم حرفه آتش‌نشانی را انتخاب کردم و برای شرکت در دوره‌های آتش‎نشانی عازم تهران شدم و توانستم رتبه نخست آزمون را کسب کنم. به‌عنوان نماینده آتش‌نشانان مشهد ۳ لوح تقدیر هم دریافت کردم. تصمیم دارم در دانشگاه رشته امدادونجات شهری بخوانم. زیرا به آتش‎نشانی بسیار علاقه دارم و خیلی تلاش می‌کنم تا بتوانم روزی در لباس آتش‌نشانان واقعی به مردم کشورم خدمت کنم.
به یاد دارم در سفر سال ۹۸ به کربلا، در جوار حرم مطهر امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) آرزو کردم تا آتش‌نشان قوی و توانمندی باشم. اکنون اوقات فراغتم را با حضور در ایستگاه‌های آتش‌نشانی می‌گذرانم و درباره این شغل پرس‌وجو می‌کنم و سعی می‌کنم با ابزار و ادوات این حرفه آشنا شوم. از آنجا که به امور عملیاتی و کمک کردن به مردم علاقه زیادی دارم، ۲ دوره ۲۲ ساعته و ۴۰ ساعته آموزشی را در جمعیت هلال‌احمر سپری کردم تا بتوانم تجربه‌های بیشتری کسب کنم. حدود ۲ سال است که در دوام ثامن (داوطلبان واکنش اضطراری) منطقه ۲ مشهد فعالیتم را آغاز کرده‌ام و اکنون سرگروه دوام ثامن هستم.

 

پدرم در دوران نوجوانی و جوانی به ورزش کشتی مشغول بود و همین امر سبب شد علاقه به این ورزش در من هم ایجاد شود و این‌گونه بود که با تشویق‌های پدرم، از ده‌سالگی وارد ورزش کشتی شدم و حدود ۸ سال است که کشتی می‌گیرم. چند دوره قهرمان و نایب‌قهرمان مسابقات کشتی ناحیه ۷ مشهد و قهرمان و نایب‌قهرمان باشگاه‌های مشهد و خراسان، ۲ سال متوالی قهرمان نوجوانان شرق کشور و نایب‌قهرمان مسابقات چندجانبه کشوری، ۳ سال هم در لیگ محلات مشهد شرکت کردم و مقام سوم تیمی را به دست آوردیم.

 

 

کشتی ورزشی دوست‌داشتنی است که البته مجموعه‌ای از سختی‌ها را داراست، ازجمله آسیب‌دیدگی‌ها و رژیم‌های دشوار که هر فردی نمی‌تواند در آن بماند. برای ادامه این ورزش باید عاشق باشی تا بتوانی در مقابل سختی‌های آن دوام بیاوری. برای فعالیت در این حوزه باید خیلی تلاش کرد. زیرا کشتی‌گیر فشار زیادی را در تمرینات و مسابقات متحمل می‌شود و همین امر آستانه صبر ورزشکار را در مواجهه با دیگر مشکلات زندگی افزایش می‌دهد. سال ۹۷ در یکی از مسابقات از ناحیه زانو دچار آسیب‌دیدگی شدم. تا اواخر سال ۹۸ دوران مداوا و نقاهت را طی کردم و بعد از ۹ ماه توانستم با دستور پزشک و کمک مربیانم، تمرینات را از سر بگیرم.

قرار بود برای مسابقه‌ای در شرق کشور اعزام شوم. در حال وزن کم کردن بودم و باید حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم از وزنم کم می‌شد. آن‌قدر وزن کم کرده بودم که قوای بدنی‌ام را از دست دادم. مسابقه شروع شد و من ضعف بدنی داشتم و بدنم آمادگی لازم را نداشت. با وجود اینکه حالم خوب نبود، توانستم نفر اول شرق کشور شوم و افتخاری برای خراسان‌رضوی کسب کنم. هدفم این است که بتوانم روزی قهرمان جهان و المپیک شوم و آرزو دارم در میدان‌های بزرگ دنیا کشتی بگیرم و با افتخارآفرینی برای کشورم، گوشه‎ای از زحمات مربیان و خانواده‌ام را جبران کنم.

درنهایت از مربیانم، آقایان مسعود اسماعیلی‌نژاد و محمد نصرتی بسیار سپاسگزارم که برای رسیدن به اهدافم در مسیری که گام برداشتم، به من کمک کردند و برایم زحمت کشیدند.