مجاهدتی برای اثبات

نعیمه زمانی - در هیچ محله‌ای نمی‌شود پا گذاشت که خانواده شهیدی در آن سکونت نداشته باشد. شهیدانی که هریک افتخاری برای ما و کشورمان هستند و نام آن‌ها زینت‌بخش کوچه‌هاست. شهید مهندس محمود فخارمقدم نیز یکی از شهدایی است که افتخار دیدن خانواده‌اش در محله احمدآباد نصیب ما شده است و به همین منظور همراه جمعی از اعضای شورای معاونان بسیج شهرداری منطقه به منزل این شهید بزرگوار می‌رویم. خانه‌ای قدیمی و زیبا با صاحبخانه‌ای مهمان‌نواز و بامحبت. در ابتدا برادر شهید به استقبال ما می‌آید و به محض ورود لبخند مادر شهید سهم ما می‌شود.

ترویج اسلام
پس از احوال‌پرسی اولیه، احمد فخارمقدم، برادر شهید از او چنین یاد می‌کند: شهید محمود فخارمقدم در سال 1337 در مشهد به دنیا آمد و از همان کودکی با هیئت‌ها و مراسم مذهبی آشنا و شیفته اسلام و ائمه اطهار(ع) شد. در دوران آموزش ابتدایی و متوسطه در فعالیت‌های مذهبی شرکت می‌کرد و به یاری نیازمندان می‌شتافت. دوران دبیرستان در مدرسه علوی که تنها دبیرستان مذهبی زمان شاه به شمار می‌آمد، تحصیل کرد. در آنجا جلسات ضدبهائیت برگزار می‌شد. پس از تحصیل و دو سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و موفق به اخذ درجه کارشناسی در رشته مهندسی برق و کارشناسی‌ارشد در رشته مهندسی کامپیوتر شد. او از همان ابتدای ورود به آمریکا به جمع اعضای انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا پیوست و با توجه به شناخت عمیق از اسلام و عشق به امام خمینی(ره) در تظاهرات، گردهمایی‌ها و نشست‌های تشکیلاتی فرهنگی و تبلیغاتی انجمن اسلامی نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کرد.
بر اثر این فعالیت‌ها بارها تحت تعقیب پلیس آمریکا قرار گرفت و زندانی شد. سرانجام در سال 1365 پس از دستگیری و بازداشت به اتهام اخلال در امنیت ملی آمریکا از آن کشور اخراج شد. در این راستا همراه دو مأمور به ایتالیا رفته و پس از آن با دو مأمور دیگر به ایران بازگشت و اجازه ورود به آن کشور از او سلب شد. بهانه این اتهام، محبوبیت او در جمع سیاه‌پوستانی بود که برای آشنایی با اسلام و انقلاب اسلامی گرداگرد او جمع می‌شدند.

مصدومیت شیمیایی
او با اشاره به ورود شهید به ایران ادامه می‌دهد: شهید همیشه علاقه داشت که با سپاه همکاری داشته باشد و به همین دلیل پس از ورود به کشور سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را برای خدمت برگزید. او در زمان جنگ مسئول آزمایشگاه شیمی سپاه بود و به دلیل تلاش‌های زیادی که در راستای پشتیبانی تجهیزاتی رزمندگان اسلام داشت به مصدومیت شیمیایی دچار شد. پس از پایان جنگ تحمیلی و ادغام وزارت دفاع و سپاه مسئولیت معاونت بازرگانی دانشگاه صنعتی مالک‌اشتر( مؤسسه آموزشی و تحقیقاتی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح) را به عهده گرفت و همچنین در بنیاد مستضعفین و جانبازان خدمت کرد و نمونه ممتازی از مدیریت اسلامی‌انقلابی را به نمایش گذاشت. از بارزترین فعالیت‌های او تلاش برای اجرای طرح‌های بین‌المللی راه‌سازی، سدسازی، پل‌سازی و صنعتی در خارج از کشور بود تا از این راه بتواند توانایی‌های جمهوری اسلامی ایران را که در پرتو 8سال دفاع‌مقدس حاصل‌شده است به جهانیان اثبات کند. سال‌ها تلاش و مجاهدت کرد و به مناطق جنگی اعزام شد. سرانجام بر اثر پیشرفت عوارض مصدومیت در سال 1375 در بیمارستان ساسان تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

عشق به امام(ره)
احمدآقا از ویژگی‌های برادرشهیدش این‌گونه یاد می‌کند: توجه عمیق به دین و فضایل معنوی و همچنین اعتقادات مذهبی و ساده‌زیستن باوجود برخورداری از همه امکانات بالقوه مادی از وجوه متمایز برادرم بود و هیچ‌گاه رئیس یا مرئوس‌بودن تأثیری در کارکردن او نداشت. با پایان جنگ تحمیلی و عادی‌شدن شرایط اجتماعی بی‌آنکه هیچ تغییری در سخت‌کوشی او پدیدار شود به جبهه سازندگی پیوست. تشکیل ستاد جهیزیه و کمک به مستضعفین، بنیان‌گذاری صندوق قرض‌الحسنه و درمانگاه مسجد حضرت ابوالفضل(ع) از یادگاری‌های او است. اخلاص و فداکاری شهید و خدمات بی‌ریای او زبانزد تمام دوستان و نزدیکان است. او چنان در صرف بیت‌المال دقت داشت و در زندگی شخصی دقت می‌کرد که اعلام کرده بود مراسم تشییع و خاک‌سپاری‌ام بدون هیچ تشریفاتی برگزار شود؛ « تمام مراسم من در کمال سادگی برگزار شود و اگر می‌خواهید خرج کنید، خرج مسجد کنید.» در واقع عشق به امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری مانع از آن بود که فریفته امور ظاهری و گذرای دنیایی شود و عمر گران‌مایه خود را صرف آ‌ن‌ها کند و درنهایت اشتیاق او به امام خمینی(ره) سبب شد تا وصیت کند در جوار ایشان آرام گیرد و به این ترتیب در حرم امام خمینی(ره) تدفین شد.
صحبت‌ها و بیان خاطرات که به پایان می‌رسد، تیم همراه با هدیه‌ای از مادر شهید قدردانی می‌کنند و گروه سرودی از نوجوانان نیز با اجرای سرودی با موضوع شهادت در منزل شهید قدردانی خود از شهید و احترام به خانواده شهید را که وظیفه‌ هریک از ماست به نوبه‌ خود به جا می‌آورند تا بگویند ادامه‌دهنده‌ راه شهیدان خواهند بود.