امروزه توسعه شهری یک ضرورت نیست بلکه شرط بقای شهر محسوب میشود، دیگر نمیشود شهر را به گونهای سنتی و بدون در نظر گرفتن آینده، اداره و پیش برد. شهرها همواره باید مهیای چالشهای مختلف عمرانی، آبوهوایی، زیستی و ترافیکی باشند، در کنار اینها برنامهریزی برای رشد عناصر فرهنگی و تفریحی در شهر برای بالا بردن سطح کیفی زندگی شهری لازم است.
مشهد مقدس، دومین کلانشهر ایران است که باید آن را به واسطه حضور زائران و گردشگران، یک شهر ملی نامید، کلمه ملی را به این لحاظ به کار میبرم که معتقدم مشهد متعلق به همه مردم ایران است و اکثریت جمعیت ایران به این شهر سفر کردهاند.در دوره پنجم شورای اسلامی شهر تلاش شده است تا برای ایجاد زمینه توسعه شهری ایدههای بکری به کار گرفته شود. یکی از طرحهایی که با هدف شهر شهروندمحور در دستورکار شورای شهر و شهرداری قرار گرفته است، ایجاد محورهای پیادهراه در شهر و محلههایی است که رفت و آمد جمعیتی بیشتری دارد. اولین اقدام شهرداری مشهد در راستای ایجاد پیادهراه در ماه مبارک رمضان انجام و طرحی با عنوان بهار جانها در مناطق 13گانه شهرداری اجرا شد که بخشی از آن تبدیل کردن خیابان اصلی به پیادهراه بود. به این صورت که محل عبور خودروها و وسایل نقلیه بسته و به عبور و مرور پیاده شهروندان اختصاص داده شد. در قدم اول اجرای این طرح اتفاق مثبتی بود و برنامههای پیادهراه رضایت شهروندان را جلب کرد.به واسطه شرایط ویژه شهر مشهد، ادامه این طرح اما یک عزم جدی میطلبد. در اجرای هر طرحی که زمینه فرهنگی داشته باشد مخالفتهایی وجود دارد که مجموعه مدیریت شهری باید تلاش کند تا با ارائه مناسب طرح و تشریح زوایای مختلف کار نظر همگان را به این موضوع جلب کند که توسعه شهر در قبال شهر شهروند محور اتفاق میافتد.اما سؤالی که باید پرسید این است که مزیت این طرح چیست؟
یکی از بزرگترین معضلات شهری که کلانشهرهای کشور در یکی دو سال اخیر با آن درگیر هستند؛ موضوع آلودگی هواست، شهری میتواند در سالهای اخیر از این معضل به سلامت گذر کند که بتواند شهروندانش را از خودروهای تک نفرهشان دور کند. اکنون مشهد مانند بسیاری از کلانشهرهای کشور یک شهر خودرو محور است در حالی که گذار از مشکل ترافیک و آلودگی مستلزم این است که شهروندان از خودرو دور شوند، به پیادهراهها بیایند و فرهنگ پیادهروی را در خود تقویت کنند.اجتماعی بودن دیگر ویژگی است که در یک پیادهراه اتفاق میافتد. به لحاظ علم جامعهشناسی، در دنیای امروزی ما به ارتباطات اجتماعی متعددی نیاز داریم، چرا که همه ما به نوعی با یکدیگر در ارتباط هستیم. جامعهای مسیر پیشرفت را با سرعت بیشتری پیش میبرد که یکدست باشد و ارتباطات درونجامعه قویای را به وجود آورد.نکته نهایی که میخواهم در اهمیت ایجاد پیادهراهها در شهر به آن اشاره کنم، ایجاد فرصت فرهنگسازی شهری است. پیادهراههایی که ایجاد میشوند بعد از گذشت زمانی به پاتوقهای محلی و منطقهای تبدیل میشوند. یک مجموعه مدیریت شهری چه چیزی بهتر از سرمایه اجتماعی دارد؟ پیادهراهها بعد از زمان کوتاهی و با سرعت زیاد به پاتوقهایی با سرمایههای اجتماعی تبدیل میشوند، مجموعه مدیریت شهری در این نقطه از کار این فرصت را دارد تا از پاتوقهای محلی برای ارائه طرحهای فرهنگ شهروندی استفاده کند تا با کمترین هزینه، هم فرهنگ به روز مدیریت شهری را پیش ببرد و ارتباط مستمر با شهروندان ایجاد کند و هم اینکه بتواند از طریق این پاتوق و تقویت فرهنگ شهروندی در شهروندان هزینههای مدیریت شهری را کاهش دهد.