محمدرضا فیضی - هنر متعالی، رسانهای برای انتقال مفاهیم و اندیشههای ناب معرفتی است و شعر در این بین رسالت بزرگتری بر دوش دارد. گواه آن هم میتواند ابیاتی باشد که واقعهای را در دل تاریخ زنده نگاه میدارند و با ترسیم حقیقت، جبهه حق و باطل را مشخص میکنند. شاعرانی که اینگونه شعر را باور کردهاند، همواره تلاش میکنند از استعداد و ذوق خود در حساسترین مواقع به بهترین نحو بهره ببرند و آثاری خلق کنند که بجا و تاثیرگذار باشد.
پس از انقلاب اسلامی کم نبودند شاعرانی که با چنین هدفی در میدان حاضر شدند و با هنرشان از دین و میهن خود دفاع کردند؛ از جمله سید رضا مؤید خراسانی شهروند محله فاطمیه .
شاعر پیشکسوت محله فاطمیه سال ۱۳۲۱ در مشهد به دنیا میآید. او تحصیلات مقدماتیاش را در مکتبخانه پشت سر گذاشت. علاقه او به شعر باعث شد که خیلی زود سراغ دیوانهای قدیمی برود و لذت شعر کهن به ویژه اشعار حافظ را در نوجوانی تجربه کند. گستردهترشدن علاقهاش، او را به کتابخانه آستان قدس رضوی رساند و ساعتها مطالعه دیوانهای مختلف در جوار حضرت رضا (ع) را به او هدیه داد. دوازده سالگی خود را پشت سر میگذاشت که نخستین شعرش را سرود و حسن مطلعی شد برای پرواز در آسمان روحانی شعر.
صفا و صمیمیت بارزترین ویژگی اخلاقی سیدرضا مؤید است و با نگاهی اجمالی به اشعار وی میتوان این صفا و صمیمیت را در سرودههایش نیز به تماشا نشست. اشعار مؤید بدون تکلف و رها از چارچوبهای مصنوعی است و با همه سادگیاش در نگاه اول لذت بخش میشود. آنگونه که خود مؤید میگوید با عنایت حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) مضامین سرودههایش همه ریشه در آیین و مذهب دارند؛ چنین است که برای مخاطب، این اشعار چون بیان اعتقادات و درونیات شاعر هستند و از دل برمیآیند، بسیار دلنشین میشود. نکتهای که در خوانش اشعار او باید در نظر گرفت این است که نباید در آثار مؤید دنبال فرم و اتفاقات زبانی متفاوت باشیم؛ بلکه باید از مضامین، عاطفه و احساس، طنین کلام، همذات پنداری و… در شعرهای او لذت برد.
شعر معروف «خدا کند که بیایی» تنها یکی از آثار ماندگار اوست و مجموعه اشعار او در طول سالها، از «گلهای اشک» تا «بهار بی خزان» مجموعهای غنی از معارف ناب دینی بودهاند که در کالبد ادبیاتی معرفتی و در عین حال مردمی جلوه کردهاند.
ویژگی برجسته دیگر استاد مؤید، آن است که دعبلوار، شعر خود را در خدمت انقلاب و امام به کار گرفته و ابعاد انقلابی و ستم سوز و مجاهدتآمیز معنویت ناب دینی را در اشعار شیرین خود به مردم نشان داده است. از همین رو بود که مقام معظم رهبری نیز در دیدار خود با جمعى از شعراى آیینى کشور، فرمودند: «به برخى موضوعات در شعرهاى آیینى کم پرداخته میشود؛ از جمله موضوعات مربوط به مسائل انقلاب، مسائل جنگ و دفاع مقدس. البته در دورهاى خیلى خوب بود. همین آقاى مؤید در زمان جنگ وقتى جنازههاى شهدا را به مشهد مىآوردند، شاید هر روزى یا هر چند روزى یک غزل میگفت و مداحها میخواندند... الآن جاى این اشعار خالى است.
هیچ مناسبتی در تقویم تشیع نیست که سید رضا مؤید برای آن شعری نداشته باشد و مداحی را نمیتوان پیدا کرد که شعری از او را در حافظه نداشته باشد. همچنین علاوه بر تجربیات موفق در قالبهای کلاسیک ادبی، نوحهها و دمهای زیادی از وی به یادگار مانده است که بارها شنیدهایم و با آنها اشک ریختهایم.