اتوئو و پایان یک راه باشکوه

یکی دیگر از ستارگان بزرگ فوتبال آفریقا به پایان راه رسید. سرانجام پسر سیاه‌پوستی که بارها مرز بین عشق و نفرت را جابه‌جا کرد، تصمیم گرفت از فوتبال دل بکند؛ آن‌هم در سن سی‌وهشت‌سالگی. اتوئو در یک چشم‌به‌هم‌زدن از آکادمی «کاجی» به تیم اول رئال‌مادرید پیوست، اما به قول خودش نتوانست دوری از خانواده را تحمل کند و فرصت جاافتادن در تیم سفیدپوش را از دست داد. البته در برنابئو به او فرصت لازم هم داده نشد. رئال مجبور به قرض‌دادن او به لگانس و مایورکا شد و سرانجام لحظه «اتوئو» فرا رسید.

آن 5 گل رؤیایی
اتوئو در لباس مایورکا بهترین فرصت را برای انتقام‌گرفتن از رئال انتخاب کرد؛ بازی برگشت فصل 2002-2003 لالیگا. رئال‌مادرید دل‌بوسکه در اوج قدرت در برنابئو 5بر1 مغلوب مایورکا شد و اتوئو با گل‌زنی و شادی تحریک‌آمیزش، نقش اول را داشت. از همان‌جا تخم نفرت از رئال بیش ازپیش در دل او کاشته شد و با پیوستن به بارسلونا، کینه به اوج رسید.

روزهای طلایی و جنجالی
اتوئو در مراسم معارفه به‌عنوان بازیکن بارسلونا، حرف‌های کنایه‌آمیزی علیه رئال‌مادرید زد؛ اما هیچ‌کدام از اظهاراتش به اندازه فحاشی به رئال در جریان جشن قهرمانی بارسلونا، تیتر روزنامه‌ها نشد. او حتی عذرخواهی هم نکرد و فقط سال‌ها بعد وقتی در جریان ال‌کلاسیکوی دور برگشت فصل 2008-2007، هزارمین گل خورده رئال در تاریخ لالیگا را رقم زد، به جبران فحاشی‌های گذشته به هواداران رئال ادای احترام کرد و در پایان رقابت منجر به شکست 4بر2 بارسا از هواداران رئال عذرخواهی کرد.

قهرمان اروپا
اتوئوی آرام‌شده به‌عنوان گل‌زن‌ترین آفریقایی تاریخ لالیگا با به‌ثمر‌رساندن گل تساوی بارسلونا مقابل آرسنال، زمینه‌ساز برتری تیمش در بازی نهایی فصل 2006-2005 لیگ قهرمانان شد و 3 سال بعد بار دیگر گل اول بازی نهایی را این‌بار وارد دروازه یک تیم دیگر انگلیسی به نام منچستریونایتد کرد تا در هر 2 قهرمانی تیمش در لیگ قهرمانان اروپا نقش عمده‌ای داشته باشد. فتح 4 لالیگا و 2 سوپرجام اروپا از اتوئو یک اسطوره ساخت. او با کوله‌باری از افتخار جای خودش را به آنری داد و خودش در اینتر مورینیو یک قهرمانی دیگر در لیگ قهرمانان اروپا را جشن گرفت. انتظار می‌رفت روند موفق اتوئو در سایر باشگاه‌ها ادامه یابد؛ اما او در سمپدوریا، چلسی، اورتون و آنژی ماخاچ‌قلعه هیچ جامی به ویترینش اضافه نکرد.

رکوردها در تیم ملی
اتوئو در رده ملی هم روزهای خوبی داشت. او با 17 سال سن، عنوان جوان‌ترین بازیکن جام‌جهانی1998 را از آنِ خودش کرد و علاوه بر ثبت رکورد 4 عنوان مرد سال آفریقا، 2 قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا و یک مدال طلای المپیک را هم به افتخاراتش افزود. روزهای پایانی دوران او در ترکیه و قطر ملاک خوبی برای ارزیابی یک عمر درخشش ساموئل نیست. در دنیایی که یک تصویر به هزار کلمه می‌ارزد، شادی گل طعنه‌آمیز او کنار خط کرنر، پس از گل‌زنی برای چلسی، همه‌چیز را درباره‌اش توضیح می‌دهد. او به طعنه و در پاسخ به منتقدانی که می‌گفتند پیر شده است، پس از گل کنار خط طولی کرنر، با دست به پرچم تکیه داد و با یک دست دیگر کمرش را گرفت تا فریاد بزند در دوران به‌زعم منتقدان «پیری»، همیشه جوان است.