شعرخوانی نجیب بارور، شاعر افغانستانی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) شعرخوانی حکیم بینش، شاعر افغانستانی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) شعرخوانی محمدکاظم کاظمی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) طالبان: ایران کمی دیگر حضور مهاجران را تحمل کند واکنش سفیر سابق ایران در کابل به موضع دوگانه طالبان به حادثه تروریستی کرمان و مسکو افزایش سه برابری ابتلا و ۱۰ برابری مرگ بر اثر بیماری تب کنگو در افغانستان (۳ فروردین ۱۴۰۳) وقوع انفجار شدید در پایتخت افغانستان (۲ فروردین ۱۴۰۳) داعش عامل انفجار قندهار است (۲ فروردین ۱۴۰۳) انفجار در قندهار افغانستان ( ۲فروردین ۱۴۰۳) سرمربی تیم ملی فوتسال افغانستان: ما در جام ملت‌های آسیا تازه واردیم افغانستان، تولیدکننده عمده «شیشه» | قاچاق موادمخدر از افغانستان کاهش محسوسی نداشته است کرزی خطاب به طالبان: مدارس را به روی دختران باز کنید یک روزنامه اسپانیایی: اگر افغانستان خشخاش کشت نکند هزاران نفر در اروپا می‌میرند نمایندگان جامعه‌ تشیع افغانستان پیشنهادات خود را به‌صورت کتبی به طالبان سپردند ابراز نگرانی گزارشگران بدون مرز درباره تاثیر منفی محدودیت‌های طالبان بر چشم‌انداز رسانه‌های افغانستان لحظه افطار بازیکنان تیم ملی کریکت افغانستان + فیلم افزایش ۳۸ درصدی کودکان کار در افغانستان هشدار‌ها درباره احتمال جاری شدن سیل در ۱۵ استان افغانستان امضای تفاهمنامه میان سازمان ملی مهاجرت و بیمه سلامت برای اتباع خارجی باران شدید در هرات (۲۲ اسفند ۱۴۰۲) + فیلم
سرخط خبرها

حافظ حافظه شرقی

  • کد خبر: ۶۷۴۱۶
  • ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۱:۱۶
حافظ حافظه شرقی
سید رضا محمدی- شاعر افغانستانی

ابوالقاسم فردوسی، بی‌هیچ تردیدی مهم‌ترین نام در فرهنگ دیرسال فارسی است. دهقانی حکیم که بعد از اجتماع نخبگان فارسی در دوره سامانیان و شناخت آنان برای نیاز پارسی‌زبانان در راه احیای هویت فرهنگ و دانایی نیاکان شروع کردند به جست‌وجو، بازنویسی و بازسازی کهن‌الگوهای فکری و فرهنگی. آنان به‌درستی دریافته‌بودند که ملت‌ها با اسطوره‌هایشان زنده هستند و ملت‌ها را رؤیاها، رازها و قصه‌های مشترک آنان زنده نگه می‌دارد.

گروهی چون ابن‌مقفع و خاندان برمکیان بلخی بر این باور بودند که فرهنگ عربی را با داستان‌ها و اسطوره‌ها و رؤیاهای فارسی می‌توانند دیگرگون کنند و گروهی که مکتب حکمی بلخ خوانده می‌شوند، رویکردی دیگر در پیش گرفتند و با طلایه‌داری وزیری مانند بلعمی و استادانی چون شهیدبلخی، ابوشکور بلخی، رودکی سمرقندی، دقیقی توسی و... و حکیمانی چون فارابی و بوعلی بر این مبنا پیش می‌رفتند تا زبان فارسی را به‌عنوان حافظ حافظه شرقی و جان‌مایه اسطوره‌ها و رازها زنده و پویا سازند.

تلاش آن‌ها با یورش بیابانی‌های دین‌مآب و البته بی‌خبر از دین چنان‌که بایسته به بار نشست، اما فردوسی آن همه سعی و کوشش یارانش را با جان‌فشانی و گذشتن از عمر و اربابی و خیلی چیزهای دیگر در سی سال کار شبانه‌روزی به ثمر رساند و کاری کارستان کرد که البته نمی‌توان نقش وزیران و نخبگان دربار غزنی را در این باب منکر شد. همه آن‌ها این کتاب جاودانه را در دربار غزنه رسمیت دادند و بدین‌گونه با نبوغ فردوسی و حمیت و حمایت نخبگان کتاب مثالی شاهنامه آفریده شد. کتابی که بعد از هزار سال، هنوز هم همان نقش مسیحایی را دارد. کتابی که هر بار مردمان پارسی، خویش را و خویشتن خویش را فراموش کنند، با رجوع به آن چون آیینه‌ای ابدی قامت رسای دارایی‌ها و دانایی‌های فرهنگ پربار خویش را بازمی‌یابند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->