تکتم جاوید - «اگر خودرو شخصی نداشته باشید، برای رفت و آمد دردسر زیادی خواهید داشت». گزارش میدانی این شماره را با جمله یکی از اهالی محله نامجو آغاز میکنم. مثل دیگر شهروندان این منطقه از وضعیت حملونقل عمومی گلایه دارد و تا درباره مشکلات میپرسم اعتراض میکند: «من سالهاست اینجا زندگی میکنم و کمتر دچار مشکل شدهام، چون با خودرو شخصی رفتوآمد میکنم، اما دانشآموزان، دانشجویان یا بقیه افرادی که خودرو ندارند، یکی از دغدغههایشان نبود خط واحد، تاکسی یا مترو است. تاکسیها هم از امیرکبیر و نامجو میگذرند و ما از داشتن تاکسی محروم هستیم.»
وقتی درباره حمل و نقل عمومی صحبت میکنیم آن هم در خیابانهای اصلی یا پرترافیک و مرکزی شهر، پیش از هرچیز باید بستر رفتوآمد با وسایل عمومی را فراهم کرده باشیم تا فرهنگسازی را آغاز کنیم. شاید باور نکنید، اما برخی خیابانهای منطقه کوهسنگی همچون محله شهید بهشتی فقط یکی دو خط اتوبوس دارند، نامجو هم که وضعیتش مشخص است نه مترو دارد، نه خطوط تاکسی و نه حتی خط اتوبوس.
در محدوده خیابانهای کوهسنگی سه خط ۳۸، ۸۲ و ۸۶ تردد دارند. همانطور که گفتیم خیابان نامجو و برخی مسیرهای جهانآرا بدون خطوط اتوبوسرانی هستند. پورامین یکی از اهالی خیابان شهید بهشتی درباره مشکلات تردد میگوید: «اگر از شهروندان و هممحلهایها هم بگذریم، هر روز و بهویژه در ایام خاصی از سال تعداد زیادی زائر و مسافر به این شهر میآیند و اغلب هم به محله کوهسنگی که یکی از جاذبههای گردشگری شهر است، سر میزنند. اگر مسئولان مردم محلی را هم نادیده گرفتهاند از مسافران که نباید غافل شوند. اتوبوسهای فرسودهای که هنوز هم برایمان عوض نکردهاند و در سرما و گرمای هوا باید از آنها استفاده کنیم.»
وطنخواه یکی از کاسبان محل هم از نبود خطوط اتوبوسرانی شکایت دارد و میگوید: «بیشتر همین اتوبوسهایی هم که داریم فرسوده و خارج از رده هستند و نقش زیادی در آلودگی هوا بهویژه در منطقه مرکزی شهر دارند.
کاش مسئولان برای بهسازی این ناوگان هم فکری کنند. سر و صدای اتوبوسها هم که سر مسافران را به درد میآورد.»
یکی از اصلیترین مشکلات اهالی کوچهها و خیابانهای کوهسنگی علاوهبر کمبود سرویسها، نواقص موجود در ایستگاههای اتوبوس است. رضانژاد، دانشجوی سال سوم برق به قول خودش مشتری ثابت خطوط اتوبوسرانی است. وی دراینباره بیان میکند: «برای افرادی مثل من که در گرما و سرما باید به دانشگاه بروند ماندن در ایستگاه بدون سقف، محافظ و صندلی اتوبوس سختتر است. من زیر برف و باران زمستان و آفتاب تابستان باید همینجا در کنار خیابان بهشتی منتظر اتوبوس باشم. مگر تجهیزکردن تدریجی ایستگاهها چقدر زمان و هزینه برمیدارد که با وجود درخواستهای مکرر ما هنوز هم اتفاقی نیفتاده است.»
وی ادامه میدهد: «همه مسافرهای اتوبوس که جوان و سالم نیستند. اتفاقا خیلی از محلیها میانسال و سالمند یا خانمهای بچه به بغل هستند که حداقل نیاز دارند در مدت انتظار روی صندلی بنشینند. همین چند روز پیش که باران به آن شدت میبارید سر ایستگاه اتوبوس بودم مجبور شدم به کنار خیابان پناه ببرم، چون سایبانی در اینجا نبود.»
اعتراضها و شکایتهای اهالی این منطقه را احتمالا بارها مسئولان شنیدهاند، اما مانند خیلی مشکلات دیگر تاکنون برطرف نشده است. وقتی مشکلات را میشماریم باز میرسیم به همان جمله که اگر زیرساخت نباشد، ترغیبکردن دیگران به تغییر رفتارها و فرهنگسازی به نتیجهای نخواهد رسید.
کد اتوبوسها را اعلام کنید
عباس اتحادی، مدیر روابط عمومی اتوبوسرانی، در پاسخ به گلایه شهروندان محله بهشتی گفت: «خطوط ۸۲ و ۸۶ متعلق به بخش خصوصی است و تا اتمام کاری دوره شرکت تغییری انجام نمیدهیم.»
وی یادآور شد: «درصورتیکه شهروندان اتوبوس خاصی را در نظر دارند و از وضعیت سرمایشی یا گرمایشی آن گلایهمند هستند کد آن را اطلاعرسانی کنند تا موارد خاص را به راننده تذکر دهیم و از او بخواهیم رفع نقص کند.»
اتحادی با اشاره به ۳۳۵۰ جایگاه ایستگاه اتوبوس در شهر مشهد توضیح داد: «از این تعداد جایگاه حدود ۱۴۵۰ ایستگاه مجهز به سایبان شیشهای است که سالانه براساس اولویت میزان برداشت مسافر سایبان نصب میشوند.»
وی با اشاره به استفاده از سایبانهای ۹۰ متری و یک و نیم متری در ایستگاههای اتوبوس افزود: «جایگاهی که قرار است سایبان نصب شود علاوهبر میزان برداشت مسافر باید شاخصهای دیگری مانند وجود سیستم برق شهری، تأسیسات شهری و عرض مناسب پیادهرو را داشته باشد تا نصب سایبان تردد پیادهسوار را با مشکل روبهرو نکند. در ایستگاههای این محله نیز مانند دیگر محلات سایبان نصب خواهد شد، اما همانطور که گفتیم براساس اولویت انجام میشود.»