شهرآرانیوز، رمان «کوه‌مرگی» روایتی از پزشکی مشهدی است که در رویارویی با یکی از بیمارانش متوجه می‌شود که آن مریض را می‌شناسد و خاطره تلخی با آن بیمار دارد.
پزشک باتوجه‌به آن خاطره درصدد انتقام از بیمار برمی‌آید، زیرا الان او حاکم و بیمار مغلوب است. در صورتی که در گذشته این وضع برعکس بوده است. در این میان، پزشک بر سر دوراهی انتقام یا انجام وظیفه پزشکی قرار می‌گیرد.
حسین عباس‌زاده، نویسنده رمان «کوه‌مرگی»، این داستان تخیلی را از واقعیت وام گرفته است.
او می‌گوید: داستان رمان بر اساس تجربه شخصی برخورد با یک مسافر عراقی شکل گرفت. به‌گونه‌ای که وقتی متوجه شدم که او در جنگ ایران و عراق حضور داشته است، به‌شدت ناراحت و عصبانی شدم و بار‌ها در ذهنم از او انتقام گرفتم.
عباس‌زاده که در مسیر نوشتن این رمان با سختی‌هایی همراه بوده، معتقد است نوشتن داستان‌های رئالیستی از داستان‌های فانتزی بسیار سخت‌تر است؛ اینکه بتوانی به منطق و باورپذیری داستان بپردازی و از همه مهم‌تر داستان تأثیرگذاری و باورپذیری لازم را داشته باشد، کاری ساده نیست.
او در ادامه برخی مراحل نوشتن این اثر داستانی را بیان می‌کند: این کتاب دویست‌صفحه‌ای را به دو شکل نوشته‌ام که یکی از دوستانم با شکل اول آن مخالفت کرد. سپس کتاب را تغییر دادم و آن را به‌شکل کنونی نوشتم و سه‌بار بازنویسی کردم. همچنین، تحقیقاتم درباره جنگ بسیار گسترده بود تا همه مطالب درست باشد.
نویسنده کتاب کوه‌مرگی در بیان تفاوت عمده این کتاب با دیگر کتاب‌هایی که تاکنون از او چاپ شده است، می‌گوید: کتاب‌های قبل مجموعه‌داستان بودند و این کتاب اولین رمان من است. همچنین، داستان‌های قبلی هیچ‌کدام داستان بومی نیستند و این اولین داستان من است که با شهر مشهد درآمیخته است. نگاه متفاوت به مسئله جنگ از دیگر تفاوت‌های این کتاب با سایر نوشته‌های من است.
به گفته عباس‌زاده، داستان این اثر ارتباط خوبی با شهر مشهد دارد. نام خیابان‌ها و مکان‌های مختلف شهر با داستان آمیخته شده و هریک به‌نوعی در داستان بار معنایی داشته است و ایفای نقش می‌کند.
عباس‌زاده یادآور می‌شود که این کتاب را به صلح تقدیم کرده است، زیرا بشر همواره در طول تاریخ جنگ و نزاع داشته و صلح یکی از آرزو‌های دیرینه انسان بوده است.
{$sepehr_media_495837_400_300}خوانش بخشی از رمان «کوه‌مرگی» توسط نویسنده
بیشتر بخوانید:
«مشهدیات» منتشر شد | کتابی در باب اشعار گویشی خراسان