«درد و افتخار» هم به سیاق آثار پیشین پدرو آلمادوار، درامی روان‌شناسانه است که بر پایه کاراکتر، تحلیل و موقعیت‌شناسی او پیش می‌رود. این‌جا هم در این روان‌کاوی، عناصر بصری خصوصاً رنگ‌ها به کمک می‌آیند و صد البته که از خود متن نباید گذشت؛ متنی که بالغ است. وقتی که از بلوغ یک متن صحبت می‌شود، یعنی اینکه نویسنده‌اش به محتوای خود و بسط و گسترش آن، تسلط داشته و فُرمی را انتخاب کرده است که هیچ‌کدام از اجزا، دیالوگ‌ها و رویدادها، اضافی جلوه نکنند.

سالوادور مالو فیلمساز مشهوری است که اکنون در دوران افول خود به سر می‌برد. سالوادور برای رهایی از گذشته اش که او را عذاب می‌دهد، یک نیاز فوری در وجودش پیدا می‌کند که گذشته خود را با جزئیات زیاد بررسی و بازشماری کند تا در نهایت بتواند به رستگاری برسد. خاطرات سالوادور او را به دوران بچگیش در دهه ۱۹۶۰ میلادی و شهر پاترنای اسپانیا می‌برد. این خاطرات همچنین او را به یاد مادرش، اولین آرزوها، درد و رنج‌های بعد از جدایی، کشف زود هنگام سینما، رو آوردن به نویسندگی به عنوان تنها مرهم برای فراموش کردن و ... می‌آورد.