اختصاص ۵ درصد از بلیت مسافر برای عوارض بین شهری به شهرداری‌ها
طبق مصوبه مجلس، ۵ درصد بهای بلیت اشخاصی که مبادرت به حمل و نقل برون شهری مسافر و فروش بلیت در داخل کشور با وسائل نقلیه زمینی (به استثناء ریلی) و دریایی می‌کنند، به عنوان عوارض به حساب شهرداری واریز می‌شود.
کد خبر: ۱۵۴۵۸
تاریخ : ۰۱ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۰:۰۱
به گزارش شهرآرانیوز، نمایندگان در جلسه علنی امروز سه‌شنبه، یکم بهمن ماه مجلس شورای اسلامی با ماده ۳۴ لایحه مالیات بر ارزش افزوده موافقت کردند.
به موجب ماده ۳۴، اشخاصی که مبادرت به حمل و نقل برون شهری مسافر و فروش بلیت در داخل کشور با وسائل نقلیه زمینی (به استثناء ریلی) و دریایی می‌کنند، مکلفند پنج‌درصد (۵%) بهاء بلیت را با درج در بلیت و یا قرارداد (صورت-حساب)، حسب مورد، به عنوان عوارض شهرداری از مسافران أخذ و هر ماه حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به حساب شهرداری مبدأ سفر واریز کنند. واریز عوارض مذکور بعد از موعد مقرر موجب تعلق جریمه‌ای به میزان دودرصد (۲%) به ازای هر ماه تأخیر خواهد بود. اختلاف و استنکاف از پرداخت عوارض موضوع این ماده مشمول ماده (۷۷) قانون شهرداری¬ها مصوب ۱۱/۴/۱۳۳۴ با اصلاحات و الحاقات بعدی خواهد بود.
همچنین در ادامه نمایندگان با ماده ۳۵ این لایحه را نیز به تصویب رساندند.
براساس ماده ۳۵، مالیات و عوارض موضوع این فصل به‌عنوان اعتبار مالیاتی محسوب نمی‌گردد. مالیات و عوارض موضوع مواد (۳۰) و (۳۲) این قانون به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می‌شود.
به موجب ماده ۳۴، اشخاصی که مبادرت به حمل و نقل برون شهری مسافر و فروش بلیت در داخل کشور با وسائل نقلیه زمینی (به استثناء ریلی) و دریایی می‌کنند، مکلفند پنج‌درصد (۵%) بهاء بلیت را با درج در بلیت و یا قرارداد (صورت-حساب)، حسب مورد، به عنوان عوارض شهرداری از مسافران أخذ و هر ماه حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به حساب شهرداری مبدأ سفر واریز کنند. واریز عوارض مذکور بعد از موعد مقرر موجب تعلق جریمه‌ای به میزان دودرصد (۲%) به ازای هر ماه تأخیر خواهد بود. اختلاف و استنکاف از پرداخت عوارض موضوع این ماده مشمول ماده (۷۷) قانون شهرداری¬ها مصوب ۱۱/۴/۱۳۳۴ با اصلاحات و الحاقات بعدی خواهد بود.
همچنین در ادامه نمایندگان با ماده ۳۵ این لایحه را نیز به تصویب رساندند.
براساس ماده ۳۵، مالیات و عوارض موضوع این فصل به‌عنوان اعتبار مالیاتی محسوب نمی‌گردد. مالیات و عوارض موضوع مواد (۳۰) و (۳۲) این قانون به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می‌شود.