امام و امت. دوگانه‌ای است با روحی یگانه. جانی واحد به کالبد این دو مفهوم حیات ماندگار بخشید. تا مردم پای کار نیامدند، کار بسامان نشد. تا کسی در شکوه قامت امام روح ا... خمینی (ره)، قد نکشید، مردم به ضرورت جلب به مرکز نرسیدند. نیرو فراوان بود، اما در گریز از مرکز، اما شقه، شقه با چندین نام و دو چندان مرام.

این چندگانگی هرگز ذیل آیه شریفه «شعوبا و قبائلا» تعریف نمی‌شد که «لتعارفوا» شکل بگیرد. نه به تعریفی مشخص می‌رسیدند و نه به معرفتی که آن‌ها را بر مبنایی واحد به وحدت برساند. امام (ره) که آمد، نگاه‌ها تغییر کرد. چشم‌ها به مهربانی در یکدیگر ظرفیت‌های کم مانندی دیدند که، چون به هم پیوست، بی مانند شد. با این قدرت بی بدیل بود که همه بن بست‌ها می‌شکست. حتی کوه‌های به غرور ایستاده هم مجبور می‌شدند کوچه باز کنند برای ما.

در همان ۱۰ سالی که همه خواهان فروافتادن ما بودند- و برایش جنگ‌ها به راه انداختند - ما قد کشیدیم در شکوه امتی که اگر امامش هم «اِرجعیِ اِلی ربِک» را شنید و شهد رجعت را نیوشید، از راهش برنگشتند بلکه در کنار خلفِ صالحش، صراط مستقیم را ادامه دادند. امام (ره) مردم را باور داشت. مردم هم او را به یقین رسیده بودند؛ لذا هیچ قدرتی نمی‌توانست ما را بشکند. خودشان می‌شکستند. کودتا‌ها شکست می‌خورد. تجزیه طلب‌ها خود تجزیه می‌شدند. جنگ افروزان لهیب نشین آتشی می‌شدند که خود افروخته بودند. ما، اما ماندیم با اماممان. در همان منطقی که از آغاز بود. در همان منهجی که عطر نهج البلاغه داشت.

ماندیم و دنیا دید که این عهد نه تنها گسسته نشد که قوت افزون‌تر هم یافت. آن‌ها که استقبال مردم از امام (ره) را دیدند در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و در بهتی عظیم فرو رفتند، به عظمت مردمی که در تشییع جنازه امام (ره) حاضر شدند، کلاه از سر برداشتند. جمعیت تشییع کنندگان چنان فراوان و پر شکوه بود که تاریخ چند هزارساله بشری به یاد ندارد. رکورد حضور مردم در یک مراسم چنان رقم خورد که قرن‌ها شاید بگذرد و تکرار نشود. این یعنی مردم به امام (ره) باور داشتند چنان که او مردم را باور داشت و قدرت الهی را در میان آن‌ها‌ می‌دید.

قدرتی که در شخصیت امام (ره) به اقتداری بی مانند ترجمه می‌شد که ترس را بی معنا می‌کرد. حتی وقتی بحث کودتا شد و خبر بمباران بیت امام (ره) به میان آمد، امام از جا تکان نخورد. فقط گفت رادیو و تلویزیون را نگهدارید. اگر لازم شد من با مردم صحبت خواهم کرد؛ و گفت: آن‌ها که می‌خواهند برای بمباران پرواز کنند آیا نمی‌خواهند به زمین بنشینند؟ جوابش را مردم می‌دهند. باری او باور به مردم را در نهاد جمهوری اسلامی جاری کرده است.

موضوعی که به صراحت در کلام رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت ا... خامنه‌ای نیز شنیدنی و خواندنی است. تسلیم ناپذیری و تقویت اقتدار ملی رهین همین نگاه است. به واقع خط خمینی بزرگ در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸، با همان روشنی و همان اقتدار در مشرب رهبری خامنه‌ای عزیز، تبلوری بشکوه دارد به یقین. تا این نگاه باشد، چشم‌ها همواره به پیروزی باز خواهند شد، ان شاءا...