از بچگی هرازگاهی عبارت «روز زیارتی امام رضا (ع)»را می‌شنیدم؛ پدر بزرگ بیشتر درباره این روز صحبت می‌کرد.

روزی که برای زیارت تأکید شده بود و عاشقان حتما آن روز را برای پابوسی آقا امام رضا (ع) انتخاب می‌کردند؛ «روز زیارتی مخصوص». هرچند که امام رئوف آن قدر مهربان و عزیز است که هر فرصتی برای زیارتش غنیمت است.

هروقت بروی زیارت، در‌های حرم باز است و میزبان زائران. همیشه آغوش پرمهرش گشوده است تا بروی یک گوشه دنج پیدا کنی، بنشینی رو به گنبد و بارگاه و با آقا درددل کنی. از هر دری سخن بگویی، از زندگی، رنج هایش، از گرهی که در کاری افتاده و از او بخواهی دستگیری ات کند.

به قول مرحوم قیصر امین پور:

اینک‌ای خوب فصل غریبی سرآمد.
چون تمام غریبان تو را می‌شناسند

امروز یک روز زیارتی مخصوص است؛ از هرجا که هستیم، می‌شود بایستیم رو به حرم، دست به سینه به او سلام بدهیم؛ به خورشید درخشان خراسان، به سلطان ابی الحسن الرضا (ع).

عکس: سید محمدرضا هاشمی