به گزارش شهرآرانیوز، چند روز پیش ویدئویی از یک خانم طنزپرداز منتشر شد که در آن مطالبی تمسخرآمیز در مورد طیف مختلفی از مردم و وقایع روی داده در خاورمیانه و نوع مواجهه آنان با این واقعه بیان شده بود.
فارغ از غیراخلاقی و غیرانسانی بودن این نوع مواجهه با عقاید و سلایق مردم، بحث توهین به مقدسات مطرح گردیده است که بر همین اساس مدعی العموم برعلیه وی اعلام جرم کرده و وی اکنون بازداشت شده است. ازهمین منظر می‌توان بررسی کرد که آیا اقدام وی واقعا توهین به اشخاص و مقدسات محسوب می‌گردد یا خیر؟
وفق ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی هر کس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیا عظام یا ائمه طاهرین(ع) یا حضرت صدیقه طاهره(س) اهانت نماید اگر مشمول حکم ساب‌النبی باشد اعدام می‌شود و در غیر این‌صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد.
وفق ماده ۱۸ جرایم رایانه‌ای نیز؛ هر کس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به وسیله سیستم رایانه یا مخابراتی اکاذیبی را منتشر نماید یا در دسترس دیگران قرار دهد یا با همان مقاصد اعمالی را برخلاف حقیقت، رأساً یا به عنوان نقل قول، به شخص حقیقی یا حقوقی یا مقام‌های رسمی به طور صریح یا تلویحی نسبت دهد، اعم از این که از طریق یاد شده به نحوی از انحاء ضرر مادی یا معنوی به دیگری وارد شود یا نشود، افزون بر اعاده حیثیت به حبس از ۹۱ روز تا دو سال یا جزای نقدی از ۵ تا ۴۰ میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
{$sepehr_key_19224}
در قانون جمهوری اسلامی ایران توهین به مقدسات از توهین به اشخاص مجزا شده است و اگر جرم توهین نسبت به اشخاص عادی و کارکنان و مقامات دولتی و کارکنان شهرداری‌ها و مقامات خارجی انجام گردد یک جرم قابل گذشت خواهد بود و با گذشت شاکی تعقیب، تحقیق و اجرای مجازات آن موقوف خواهد شد، اما اگر توهین به مقدسات و ائمه و پیامبران و امام خمینی و رهبری صورت گیرد و یا اگر از طریق مطبوعات باشد، قابل گذشت نخواهد بود و مدعی العموم می‌تواند اعلام جرم کند.
از سوی دیگر تمام کسانی که در این ویدئو مصادیق استهزا صورت گرفته باشند، بنا بر تشخیص قاضی امکان شکایت به عنوان توهین به اشخاص به صورت جمعی را نیز دارند چرا که مصادیق توهین می‌تواند اعم از ناسزاگویی و تمسخر نیز باشد.
دراین میان باید توجه داشت یکی از لوازم حفظ آزادی بیان، انتقاد در لوای احترام متقابل به نظرات و سلایق همه طیف‌ها و گروه‌ها در جامعه است و برخورد قانونی با این قبیل رفتار‌ها تضمین کننده اخلاق، آبرو و احترام به عقاید همه آحاد جامعه می‌باشد.