مدت‌هاست که ما با این چالش مواجه شده‌ایم که آیا زندگی مطلوب و آرام را در منازل شخصی خودمان تجربه کرده‌ایم؟ یعنی وقتی پا به خانه‌مان می‌گذاریم با خیالی راحت و آسوده و فارغ از هرگونه اضطراب می‌توانیم به فکر رسیدگی به امور شخصی‌مان باشیم؟ اولین دغدغه فکری بسیاری از اهالی امام هادی (ع)، زمانی که پا به خانه می‌گذارند، مسئله و ماجرای پارکینگ و جای پارک خودرویشان است. اینکه ماشین نازنینشان جایش امن است یا نه؟ برای کسی مزاحمت درست کرده است؟ اصلاً اگر از خانه بیرون بروند و دوباره برگردند، جایِ پارک پیدا می‌کنند؟
یکی از تمایزات مناطق کم برخوردار و برخوردار شهری همین مسئله پیش پا افتاده پارکینگ است که با روند رو به تزاید تولید خودرو از سوی خودروساز‌ها و خرید به وسیله مردم، این مسئله در برخی از مناطق شهری کلان‌شهر‌هایی نظیر مشهد، به معضل تبدیل شده است. طبق قانون شهرداری یکی از ملزمات ارائه پایان‌کار تأمین جای پارک برای هر واحد مسکونی است، اما سؤال اینجاست که چرا در ساخت وساز‌های به نسبت پُرشمار در محله امام هادی (ع) سازندگان یا مالکان به این مسئله اهمیت نمی‌دهند و با وجود اینکه می‌دانند تأمین  نشدن پارکینگ مشکلات مضاعفی برای مردم و محله ایجاد می‌کند، باز هم به ساخت و توسعه ابنیه بدون ایجاد پارکینگ اقدام می‌کنند! البته پاسخ این سؤال را باید در منفعت ریالی این مدل ساخت‌و‌ساز برای سازندگان و پیمانکاران جست‌وجو کنیم که افراد را به سمت این تخلف سوق می‌دهد.
ماده ۱۰۰ قانون شهرداری‌ها، به صراحت بیان می‌کند که «مالکان اراضی و املاک واقع در محدوده شهر یا حریم آن باید قبل از هر اقدام عمرانی یا تفکیک اراضی و شروع ساختمان از شهرداری پروانه دریافت کنند. شهرداری می‌تواند از عملیات ساختمان‌های بدون پروانه یا مخالف مفاد پروانه به وسیله مأموران خود اعم از آنکه ساختمان در زمین محصور یا غیرمحصور واقع باشد، جلوگیری کند.»
خوشبختانه چند سالی هست که کسری پارکینگ به خط قرمز کمیسیون ماده ۱۰۰ تبدیل شده است و این کمیسیون تنها رأی به تأمین پارکینگ صادر می‌کند. اما با این همه، ساختمان‌های بدون پارکینگ و پایان‌کار به راحتی و به صورت قولنامه‌ای در محله خرید و فروش می‌شوند.
مسکن با کیفیت دغدغه و نیاز اصلی مردم برای زندگی، آرامش و استراحت است، اما وقتی به دفاتر برخی از مشاوران معاملات املاک مراجعه می‌کنیم، صحبت از خرید امتیاز هوایی ملک، مشارکت در ساخت ملک یا پیمانکاری بیشتر از خرید و فروش به گوش می‌رسد. شوربختانه بیشتر ما متوجه نیستیم که با این ساخت‌وساز‌های غیرمجاز چه بلایی سر خودمان می‌آوریم! شاید عجیب به نظر برسد، اما  وقتی ساخت‌وساز‌های پرشمار محله امام هادی (ع) را بررسی می‌کنیم، در خوشبینانه‌ترین حالت به ۲ یا ۳ واحد می‌رسیم که براساس ضوابط ساختمانی ساخته شده‌اند و  امکان دریافت مجوز برای آن‌ها وجود دارد، اما در اغلب موارد براساس همان اصل سود بیشتر، سازندگان تعداد واحد‌ها را به ۲ برابر بلکه بیشتر از حد مجاز افزایش داده‌اند. بدون آنکه متوجه باشند که هر محله ظرفیت خاص جمعیتی خودش را دارد و اگر تراکم جمعیت آن از سقف عادی‌اش فراتر برود، تبعات اجتماعی زیادی به بار می‌آورد که مدیریت آن در مواقع بحرانی، مشکل و شاید غیرممکن شود.