لوچو، از کشتی های پهلوانی است که از گذشته در مناطق شمالی کشور رواج داشته است. عده ای آن را جشن پایان برداشت برنج و برخی آن را جشن تیرگان می دانند. در این کشتی هریک از طرفین ورزشکار می کوشد تا یک یا چند نقطه از بدن حریف را به زمین بزند. واژه لوچو ترکیبی از «لو» به معنای کنار یا لبه و «چو» به معنای چوب است. وجه تسمیه اش این است که چوبی به ارتفاع سه متر در میدان مسابقه کاشته و خلعت قهرمانی بر آن آویخته می شود. کشتی‌گیری که بتواند در پایان عنوان قهرمانی این مسابقه را کسب کند، چوب را به همراه خلعت تصاحب خواهد کرد و به همراه هوادارانش با نوای ساز و دهل به روستا بر می‌گردد. در مسابقات بزرگ و رسمی جوایز و هدایا گوسفند و گاو است. این مسابقات همه ساله در ماه مرداد در شهرستان بابل و روستاهای اطراف آن برگزار می شود.