روشن دلان، اگرچه ازنعمت بینایی محروم اند و دیده بر این دنیای فانی و زودگذر ندارند، اما در دل و جان خود، دنیایی دارند با طراوت و بس زیبا که شور و نشاط زندگی را در جویبار احساس آنها می توان یافت. شور و نشاط و عشق به زندگی را در روشن دلانی می توان یافت که با وجود نابینایی، صبر و همت و تلاش را شرمنده خود می سازند.