اوتیسم یک شرایط پیچیده عصبی، رفتاری است و شامل اختلالاتی در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت های ارتباطی همراه با رفتارهای تکراری و سخت است. کودکان اوتیسمی را نمی توان بیمار دانست بلکه باید تفاوت آن ها را با دیگر افراد جامعه قبول کرد و با درک این تفاوت ها اجازه دهیم آنها نیز با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کنند. به اوتیسم به جای ناتوانی، به عنوان یک توانایی متفاوت نگاه کنیم. چیزهایی که ممکن است به عنوان محدودیت های فرد اوتیسمی درنظر بگیریم را باید فراموش کرده و توانایی آنها را ببینیم. آن ها نمی توانند ارتباط چشمی و گفت و گو داشته باشند اما در مقابل دروغ نمی گویند، در بازی تقلب نمی کنند و اطرافیان خود را قضاوت نمی کنند. در تقویم 18اردیبهشت ماه روز بیماری‌های خاص نامگذاری شده است.