افزایش شیوع بیماری‌های غیر واگیر از جمله دیابت و فشار خون و بروز عوارض ناشی از بیماریهای مذکور، پزشکان و سیاستگذاران عرصه سلامت را بیش از پیش متوجه نارسایی مزمن کلیوی و درمانهای جایگزین کرده است بطوریکه امروزه، داشتن حداقل یک انتخاب برای ادامه حیات بیماران مبتلا به نارسائی مزمن کلیوی در اکثر کشورها میسر و در شمار درمانهای شایع طلقی می‍گردد. کشورهای جهان به تناسب سهمی که بخش سلامت از تولید ناخالص ملی در اختیار دارد روشهای درمان جایگزین در نارسائی کلیوس (RRT) را بسط و ترویج داده اند، این هامل در کنار داشتن نیروی انسانی و پزشکان متخصص، مولفه های اصلی اثرگذار در ارائه مداخلات از سوی سیاستگذاران تلقی می‌گردد. در کشور ما ایران با احتساب مولفه های مذکور شروع درمان های جایگزین (RRT) از تقدم و تاخر قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده است. دیالیز خونی از قدمت بیش از 30 سال برخوردار است درحالیکه انجام دیالیز صفاقی حدودا 10سال و تاسیس اولین بخش پیوند کلیه به 22سال پیش (1363) برمی‌گردد.بر همین اساس درصد روشهای درمانی جایگزین در حال حاضر عبارتند از 48/5 درصد دیالیز خونی،48/1 درصد پیوند کلیه و 3/4 درصد دیالیزصفاقی می‌باشد. مجموعه امکانات موجود داعم از منابع انسانی، فیزیکی و تجهیزات سرمایه ای از الزامات ارائه خدمات درمانی به بیماران مبتلا به نارسائی کلیوی می‌باشد. این تصاویر در بخش دیالیز بیمارستان منتظریه مشهد ثبت شده است.