راویان حکایت کهن،آب و آتش،آفتاب بر زمین نتابیده از خواب بیدار می شوند.بانوان پرتلاش قبل از اذان صبح،خمیر را آماده کرده و با نان تازه ای که در بقچه میپیچند،همسرانشان را راهی میکنند.پخت نان در تنور های گِلی از دیر باز سنت زنان ساکن محدوده منفصل توس است؛نان گرمی که برکت سفره شان بوده و علاوه بر تامین قوتشان،پیشه بعضی دیگرشان نیز هست.جز در مواردی انگشت شمار،تنور گِلی و پر خاطره حالا باروند زندگی شهری جای خود را به تنورهای گازی داده اند.زهرا اسلامی جزو معدود بانوانی است که هنوز تنور گِلی دارد و برای خانواده گسترده و بزرگش،نان های جور وا جور می‌پزد.