به گزارش شهرآرانیوز؛ به گفته دکتر «جوزف دی‌لئو» یکی از پیشگامان تفسیردرمانی از نقاشی‌های کودکان، این گروه سنی احساسات خود را با نقاشی کشیدن بروز می‌دهند.

او می‌گوید: مهم نیست که یک کودک در کدامین نقطه از این کره خاکی متولد شده، زندگی کرده و حتی از چه فرهنگی است، باز هم اولین نقاشی وی شکلی مشابه دایره و نماد صورت خواهد بود. چنین انتخابی به این دلیل است که چهره، مرکز احساسات، توجه و ارتباطات برای یک بچه کم سن و سال است. با رسیدن به چهارسالگی، کودک شروع به افزودن اندام‌ها و تکمیل دایره می‌کند که در دانش روان‎شناسی به «بچه قورباغه» مشهور است. آنها بیشتر در نقاشی‌های خود پیرو سبک هنری اکسپرسیونیسم یا بیان‌گرایی هستند و آن چه روی کاغذ می‌آورند، «واقعیت درونی» آنهاست.

روانشناسی رنگ‌ها در نقاشی کودکان

کودکانی که در نقاشی از رنگ‌های روشن استفاده می‌کنند که نشان دهنده حالتی از آرامش عاطفی است و در آثارشان فردی با دست‌های گشوده دیده می‌شود که هر بخش بدنش یک رنگ است و به شما نگاه می‌کند؛ این وضعیت بر احساس نزدیکی و مهربانی دلالت دارد.

{$sepehr_key_93477}

حالا به طور مثال تصور کنید نقاشی یک کودک صورت نداشته باشد. نبود تمایز در اجزای چهره از یکدیگر است. این مسئله نشان‌دهنده اتصال قوی هویت کودک با مادر و نداشتن آمادگی وی برای توسعه هویت فردی مستقل خود است.

 رنگ‌ها هم تفاسیر خاصی در نقاشی‌ها دارند. رنگ سیاه و بنفش حاکی از تسلط است و موردعلاقه کودکانی است که خواستار داشتن تسلط بیشتر هستند. رنگ آبی مورد علاقه کودکانی است که از روحیه اجتماعی تری برخوردارند و از بودن در جمع دیگران لذت می‌برند. قرمز رنگ هیجان است و بیشتر مورد علاقه کودکانی است که نمی‌خواهند چیزی را از دست بدهند. سبز، مورد علاقه کسانی است که متفاوت، هنرمند و باهوش هستند.

منبع: خراسان