کاظم کلانتری/ شهرآرانیوز؛ «شب قوزی» (۱۳۴۳) را کنار فیلم‌های «خشت و آینه» ابراهیم گلستان و «سیاوش در تخت‌جمشید» فریدون رهنما نجات‌دهنده سینمای ایران، پایان‌دهنده به سینمای ساده‌انگار و مبتذل فیلمفارسی و ابتدای جریان سینمای نوین ایران می‌دانند اما واکنش به این سه فیلم در زمان اکرانشان به‌قول خود غفاری چیزی غیر از این نبوده است:

در ایران صفر، واقعا صفر، اندوه، حتی اندوه هم نه، بُهت.

درواقع غفاری به‌نوعی از سینمای تلفیقی معتقد بود، سینمایی که هم مایه‌های روشنفکری داشت و هم به فروش اهمیت می‌داد. آنچه که از آن سخن می‌گوییم شکل‌گیری سینمایی است که جریان پیش و مقابل خودش را به قول هوشنگ کاووسی «فیلم‌سازی» یا «فیلمفارسی» یا مبتذل می‌دانست، سینمایی که به دغدغه‌هایی جدی‌تر از کلاه شاپو و رقص و آواز کاباره‌ای می‌پرداخت.

غفاری این فیلم را با کمک جلال مقدم و با الهام از حکایت «خیاط و احدب و یهودی و مباشر و نصرانی» کتاب هزار و یک شب ساخته است.

کارگردان «شب قوزی» درباره این فیلم گفته است:

راجع به شب قوزی مدتی بود که می‌خواستم موضوع ترس را نه در ایران بلکه در روحیه شرقی به نحوی بیان کنم، ترس بدون آنکه بدانیم از چه چیزی… به این دلیل آن داستان به‌خصوص را از هزار و یک شب گرفتم و سه سال روی آن کار کردم. چرا این داستان از مردم دور بود؟ چون برای بیان ترس قشرهای مردم مجبور بودم از مقداری موارد استثنایی استفاده کنم. این موارد برای مردم ملموس نبود به‌خصوص که مردم از اینکه نعش مرده‌ای را این طرف و آن طرف بکشانند خوششان نمی‌آید..

غفاری در مصاحبه ای که در کتاب «روزگار فرخ» آمده، درباره آشنایی با محمدعلی کشاورز -که آن زمان بازیگر تئاتر بود- و بازی‌اش در فیلم گفت است:

با محمدعلی کشاورز در ایران آشنا شدم. او تیپی بود که به خاطر شوخی‌هایش خیلی زود با هم آشنا و نزدیک شدیم. بازیگر جالب و توانایی بود و احساس کردم حتما باید از او بازی بگیرم. 

 

بخش‌هایی از بازی محمدعلی کشاورز در فیلم «شب قوزی» را میتوانید در ادامه ببینید: 

{$sepehr_media_134067_400_300}