به گزارش شهرآرانیوز؛ مستند «مامان» روایتی از زندگی ثریا نوروزی یکی از زنان این مرزوبوم است.
این مستند ازجمله فیلم‌های برگزیده در هجدهمین دوره سینما حقیقت (جشنواره فیلم مستند ایران) است که پس از اختتامیه جشنواره در ۴۲ شهر ایران به همراه دیگر آثار برگزیده به نمایش درآمد.
«مامان» محصول سال ۱۴۰۳ شمسی، کاری از فرزند ثریا و کاظم یعنی علی‌محمد صادقی است. راوی نیز خود او است و وقتی قصه‌اش را گوش می‌دهیم بار‌ها می‌شنویم که نقش‌های اصلی مستند را با همان مامان و بابا صدا می‌کند. همین رویه، یعنی رویارویی با یک «خانواده» تأثیر عمیقی بر مخاطب می‌گذارد، به دل می‌نشیند و ماجرا‌ها را پراحساس‌تر می‌کند؛ شاید، چون مخاطب می‌تواند خانواده خود را فرایاد آورد و در آن موقعیت خیال کند.
فیلم در لحظات دیگر، سال‌هایی را نشان می‌دهد که مردِ خانه آسمانی شده است، اما ثریا همچنان چراغ کوچک خانه را روشن نگاه داشته و هنوز هم سفره کوچکی در خانه پهن می‌کند که بهانه کنار هم نشستن باشد. مگر نه اینکه بعد از مرگ هم زندگی معنا دارد، حتی اگر درد‌های گذشته روی سینه آدم سنگینی کند؟
{$sepehr_key_100936}
مستند «مامان» در دل روایت خود از زندگی همسر یک جانباز و یک رنج خانوادگی به سراغ دغدغه تبعیض می‌رود. این فیلم نشان می‌دهد که جانباز دفاع مقدس، کاظم صادقی و بچه‌هایش برخلاف تصور دست‌کم بخشی از جامعه زندگی مرفه و امتیاز‌های متعدد و رنگ‌به‌رنگ ندارند.
«مامان» نشان می‌دهد که همسر و بچه‌های کاظم صادقی، مانند بسیاری دیگر از خانواده‌های جانباز هرروزه چه رنجی را تحمل می‌کنند. برخلاف تصور‌ها بچه‌های این خانه سهمیۀ کنکور ندارند یا معشیت خانواده را جز کار و کوشش ثریا، یعنی زن خانه، هیچ‌کس دیگری تأمین نمی‌کند.
منبع: ایسنا