هدی جاودانی/ شهرآرانیوز، ماجرا از رودخانه گالوان واقع در منطقه کوهستانی دورافتاده و مورد مناقشه لداخ در هیمالیا آغاز شد. حداقل 20سرباز هندی جان باختند و بسیاری نیز مجروح شدند. اما تلفات این واقعه به‌نظر بیشتر از این‌هاست، چراکه تاکنون تنها دهلی‌نو به‌صورت رسمی آمار خود را اعلام کرده و پکن از ارائه جزئیات مربوط به این درگیری، طفره رفته است.
اما دقیقا چه اتفاقی افتاد؟ در شب پانزدهم ژوئن، حدود صدهاسرباز چینی و هندی در تاریکی، جنگی تن‌به‌تن را آغاز کردند. طبق توافق دوطرفه‌ای که در گذشته صورت گرفته بود، هیچ‌کدام از طرفین به سلاح گرم مجهز نبودند و باوجود تلفات به‌بارآمده، سربازان تنها با مشت و سنگ و میله‌های چوبی و فلزی به جان یکدیگر افتاده بودند.
البته درگیری اخیر درپی دیگر تنش‌های گذشته میان دو کشور رخ داده و سابقه‌دار بوده است. چرا چنین اتفاقی افتاد؟ درگیری مرگ‌بار اخیر به عقیده بسیاری کاملا غافلگیرانه بود. در سال‌های اخیر شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین، و نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، به‌نظر با تعهد به توافقی دوطرفه، رابطه دو کشور را به ثبات رسانده بودند و اختلافات متعدد خود- اعم از مناقشه طولانی‌مدت بر سر حدود قلمرو خود- را کنار گذاشته بودند.
اما برخلاف این میزان از دیپلماسی، تنش‌های اخیر نشان داده است که در غیاب مذاکراتی جدی و حل همیشگی مسئله منطقه مورد مناقشه، رابطه دو کشور کماکان به سردی می‌گراید. در ادامه چه پیش خواهد آمد؟
درحالی‌که درگیری خشونت‌بار چین و هند یکی از رخدادهای مهم مرزی چند دهه اخیر است، این احتمال وجود دارد که به‌خاطر توجه کشورهای دنیا به مسائل دیگر، این ماجرا به‌عنوان یک رویداد انحرافی به‌‌سرعت به فراموشی سپرده شود.
اما نادیده گرفتن این اختلاف، اشتباه بزرگی خواهد بود. درست است که شی و مودی، هر دو به‌‌دنبال رابطه‌ای باثبات برای کشورهای خود هستند، اما دو کشور هنوز انگشت اتهام را به سوی یکدیگر نشانه رفته‌اند و مادامی که جاه‌طلبانه خواستار گسترش قلمرو خود باشند، تنش‌های بیشتر میان آن‌ها اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.