به گزارش شهرآرانیوز؛ پادکست ادبی با پادکسـت ــ مثلاــ علمی تفاوت‌های اساسی دارد: پادکست ادبی بر ادبیات و هنر تمرکز دارد، درحالی که پادکست علمی به بررسی علوم مختلف می‌پردازد؛ هدف پادکست ادبی معمولا لذت بردن، تحلیل و تفسیر آثار ادبی، و آشنایی با نویسندگان و جریان‌های ادبی است. درمقابل، هدف پادکست علمی آموزش، ارائه یافته‌های جدید، و ترویج تفکر علمی است؛ پادکست ادبی، اغلب، روایتی، تحلیلی و هنری است، درحالی که پادکست علمی معمولا مستند، آموزشی و مبتنی بر شواهد است.
بیان تاریخ شعر و ادب در قالب پادکست مزایایی دارد که در سایر قالب‌ها ممکن است به این خوبی وجود نداشته باشد: پادکست‌ها را می‌توان در هر زمان و مکانی گوش داد، در حین رانندگی، ورزش، یا انجام کار‌های روزمره؛ با استفاده از صدا، موسیقی و جلوه‌های صوتی، پادکست‌ها می‌توانند تاریخ شعر و ادب را به شکلی جذاب‌تر و دلنشین‌تر ارائه کنند؛ برخی از پادکست‌ها امکان تعامل با مخاطبان را ازطریق شبکه‌های اجتماعی یا نظرات فراهم می‌کنند.
پادکست می‌تواند در انتقال جنبه‌های شنیداری شعر بسیار موفق باشد: لحن و صدای گوینده، نحوه خوانش شعر، و موسیقی پس زمینه می‌توانند به درک بهتر احساسات و مفاهیم شعر کمک کنند؛ پادکست می‌تواند به آموزش تلفظ صحیح کلمات و اصطلاحات قدیمی کمک کند؛ پادکست می‌تواند به خوبی ریتم و وزن شعر را منتقل کند و به مخاطب کمک کند تا لذت بیشتری از شنیدن شعر ببرد. اما، درمورد جنبه‌های تصویری شعر، پادکست محدودیت‌هایی دارد.
{$sepehr_key_117400}
کیفیت پادکست‌های ادبی موجود بسیار متفاوت است: برخی از پادکست‌ها از کیفیت بالایی برخوردارند و برخی دیگر ضعیف هستند. برای یافتن نمونه‌های خوب، پیشنهاد می‌کنم در پلتفرم‌های پادکست مانند «کست باکس»، «اسپاتیفای» و «اپل پادکستس» جست‌و‌جو کنید. همچنین، می‌توانید از دوستان و آشنایان خود که به ادبیات علاقه دارند مشورت بگیرید. هنگام انتخاب پادکست، به نظرات کاربران، تعداد دانلودها، و موضوعات موردعلاقه خود توجه کنید.
[پادکست‌های ادبی به زبان فارسی فراوان‌اند و به مسائل و موضوعات مختلفی می‌پردازند: تاریخ ادبیات، ادبیات شفاهی، شعر و داستان، نقد ادبی. ازاین جمله، می‌شود به این پادکست‌ها اشاره کرد: «چیروک» که نقل داستان‌های عامیانه و شفاهی ایرانی است، «فردوسی خوانی» که قرائت و شرح «شاهنامه» است، «بوطیقا (شعر و هنر و ادب فارسی)» که به مسائل کلی هنر و ادبیات می‌پردازد، «داستان شب» که هر قسمت آن به یک داستان کوتاه اختصاص دارد.]