به گزارش شهرآرانیوز؛ «شاه. به. اصفهان. رسید.» این دو خط ممکن است یکی از هزاران تلگرافی باشد که تلگراف‌چی جلفای اصفهان به پایتخت و شهر‌های دیگر فرستاد.

زابل استپانیان بارتو (Zabel Stepanian-Bartev) در سنین کودکی با آموختن فوت و فن تلگراف از پدرش، در در تلگراف‌خانه اصفهان (جلفا) کارش را شروع کرد و نامش به عنوان نخستین زن تلگرافچی در تاریخ ایران ثبت شد.

زابل به الفبای مورس مسلط بود و می‌دانست چطور باید ضربه‌ها و نقطه‌هارا کنار هم ردیف کند تا پیام‌ها مخابره شود. او در سال ۱۲۷۳ (۱۸۹۴) در اصفهان و در یک خانواده ارمنی به دنیا آمد.

در ۹ سالگی نزد پدرش حرفه تلگرافچی‌گری را آموخت و در سال ۱۳۶۱ (۱۹۸۲) درگذشت.

تلگراف در تهران و تبریز

خط تلگراف در ۱۲۳۶، وارد ایران شد و بنا به دستور ناصرالدین شاه سیمی به طول یک کیلومتر با هدایت مسیو کرشش اتریشی، از عمارت سلطنتی پایتخت تا باغ لاله زار کشیده و در زمان صدارت میرزا آقاخان نوری، تهیه و ساخت تلگراف و آموختن الفبا مورس به شاگردان دارالفنون آغاز شد.

خط بعدی میان باغ سلطانیه و محل ییلاقی شاه و سپس به مدرسه دارالفنون هم یک خط کشیده شد و بدین ترتیب اولین مخابره‌ها میان شاه و بزرگان مملکتی صورت گرفت. ناصرالدین شاه که از نتیجه کار راضی بود دستور داد تا میان تهران و شهر‌های دیگر نیز خط تلگراف کشیده شود.

خط تلگراف با سرعت به ماکو، تبریز، جلفا و به خط تلگراف قفقاز وصل شد و این گونه شاه ایران و امپراتور روسیه، در مناسبت‌های مختلف با استفاده از تلگراف پیام تبریک مبادله می‌کردند. ایران در ۱۲۴۸سال به عضویت اتحادیه بین المللی تلگراف درآمد.

{$sepehr_key_117774}

اسم عباسعلی خان دنبلی هم به عنوان نخستین ایرانی زبان مورس را آموخت، در کتاب‌هایتاریخ روایت می‌شود. او نخستین بار نسبت به ارسال پیام از طریق تلگراف اقدام کرد و بعد‌ها در اداره پست و تلگراف استخدام شد. عباسعلی خان برای ارسال پیام به ایستگاه‌های مختلف ارسال تلگراف در نقاط گوناگون کشور اعزام می‌شد.

منبع: همشهری آنلاین