تاکنون ۶۲۳هزار دانش آموز «نیاز به تلاش بیشتر» در کشور شناسایی شده‌اند. معنای ساده این جمله معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش وپرورش، این است که ۶۲۳ هزار دانش آموز مردودی در کشور شناسایی شده‌اند، آن هم «تاکنون» و به عبارتی احتمال افزایش تعداد این دانش آموزان وجود دارد. رضوان حکیم زاده در گفته هایش ریشه این مسئله را هم اعلام کرده و آن را به تعطیلی‌های بسیار مدارس کشور مرتبط دانسته است.
اوایل دهه ۸۰ بود که الگوی ارزیابی دانش آموزان از کمی به کیفی تغییر کرد تا استرس و نگرانی دانش آموزان کاهش یابد و درپی آن، تعاریف کیفی «خیلی خوب، خوب، قابل قبول و نیاز به آموزش و تلاش بیشتر» برای ارزیابی آن‌ها مدنظر قرار گرفت. این را که آیا این الگوی ارزیابی در کاهش استرس دانش آموزان و خانواده هایشان مؤثر بوده است یا نه، نمی‌دانیم، اما می‌دانیم که کیفیت آموزشی مدارس سال به سال نزولی‌تر می‌شود؛ مسئله‌ای که گویا با شیوع کرونا و شکل گیری آموزش مجازی سرعت بیشتری گرفته است، تاآنجا که علاوه بر نتایج آزمون‌های بین المللی‌ای مانند «تیمز» که چند ماه پیش منتشر شد و حکایت از افت جایگاه دانش آموزان ایرانی در دنیا داشت و واکنش‌های مختلفی را هم همان زمان به دنبال داشت، حالا گفته‌های معاون آموزش وپرورش نیز به نوعی دیگر بر اصل ماجرا، یعنی همان افت تحصیلی دانش آموزان، مهر تأیید زده است.
تعطیلی‌های پی درپی مدارس در سال تحصیلی جاری به دلایل مختلف، از آلودگی هوا در کلان شهر‌ها بگیرید تا تعطیلی مدارس به دلیل سرما و کمبود گاز و برق، سبب شد به ظاهر آموزش مجازی فعال باشد، اما شما هم مثل ما نیک می‌دانید که وقتی مدرسه تعطیل است، درواقع آموزش هم تعطیل است. آموزش به شیوه مجازی که برای نظام آموزشی ما محصول دوران همه گیری کروناست، در همه این سال‌ها چالش‌های زیادی داشته است و بی تردید هنوز هم نمی‌تواند در این نظام آموزشی، جایگزین آموزش حضوری شود.
شما اگر خودتان هم دانش آموز در خانه نداشته باشید، احتمالا تجربه خانواده‌هایی را که درگیر تعطیلی‌های بسیار مدارس و چالش‌های آموزش مجازی هستند، شنیده‌اید؛ از صدای بریده بریده و نصفه و ناقص معلم یا دانش آموزان که به لطف کیفیت پایین اینترنت، ارتباط کامل و بدون قطعی را ناممکن کرده است، بگیرید تا کیفیت نامطلوب اپلیکیشن «شاد» که صدای خیلی از خانواده‌ها و حتی معلمان را به انتقاد بلند کرده است.
{$sepehr_key_118543}
برخی هم مجموع این عوامل را دلیل تمرکز نداشتن فرزندانشان در کلاس‌های مجازی می‌دانند و درباره آینده آن ها ابراز نگرانی می‌کنند. حکیم زاده، معاون وزیر آموزش وپرورش، در گفته هایش البته راهکاری هم پیشنهاد داده است: «طرح حمایت آموزشی مستمر یادگیرندگان (حامی) برای این دانش آموزان دنبال می‌شود.
برای ارتقای مهارت‌های سواد پایه محصلان، مدیران مدارس این طرح را تا پایان سال تحصیلی با کمک ظرفیت‌های مردمی مثل دانشجومعلمان و بسیج دانشجویی برگزار می‌کنند.»، اما آنچه در این میان مایه نگرانی است، آینده همین دانش آموزانی است که قرار است آینده سازان این مملکت باشند و افت کیفیت آموزش بر کیفیت تخصص آن‌ها در سال‌های بعد تأثیر مستقیم خواهد گذاشت. هشدار کارشناسان حکایت از آن دارد که در سال‌های آینده با متخصصان بی سواد در عرصه‌های مختلف مواجه خواهیم بود؛ موضوعی که مقصرش نه خانواده‌ها هستند نه دانش آموزان، بلکه نظام آموزشی است و باید طرحی نو برای آن درانداخت.