به گزارش شهرآرانیوز، علی صفرنژاد، ۳۱ فروردین (۱۴۰۴) در نشست تخصصی خطرپذیری و توانمندسازی آثار تاریخی در برابر زلزله در مشهد به‌مناسبت روز جهانی بنا‌ها و محوطه‌های تاریخی در موزه بزرگ خراسان با اشاره به زمین‌لرزه و تأثیرات آن در ایران اظهار کرد: زمین‌لرزه‌هایی با بزرگی متفاوت هر سال در ایران رخ می‌دهد. به‌طورمیانگین، هر سال سه زمین‌لرزه با بزرگی بیش‌از شش ریشتر و ده‌ها زمین‌لرزه با بزرگی پنج ریشتر در کشور ثبت می‌شود.
مدیر موزه بزرگ خراسان عنوان کرد: این زلزله‌ها باعث تلفات جانی و خسارت‌های فراوانی می‌گردند. بیش از دوسوم وسعت ایران در معرض خطر زلزله قرار دارد و بیشتر شهر‌های پرجمعیت تحت‌تأثیر فعالیت‌های زلزله‌زا هستند؛ به‌طوری‌که ۹۰ درصد شهرستان‌ها در برابر زلزله‌های ۵ ریشتری آسیب‌پذیر هستند.
وی ادامه داد: کمیته کاهش بلایای طبیعی در سازمان‌ها، زلزله را به‌عنوان یکی از مخاطرات طبیعی حیات و کار انسانی مطرح کرده است. بافت شهری یکی از عناصر مهم ساختار شهری در برابر آسیب‌های ناشی از زلزله به شمار می‌رود. این بافت باید به‌صورت منظم و پیوسته طراحی شود تا از ایمنی بالایی برخوردار باشد.
صفرنژاد گفت: نگاهی به آثار تاریخی از دوره هخامنشیان نشان می‌دهد که این سازه‌ها در مقیاس بزرگی در برابر زلزله مقاوم بودند. به‌عنوان مثال، تخت‌جمشید با استفاده از سنگ و مصالحی چون ساروج ساخته شده است. این نوع ساختار‌ها به‌راحتی از زلزله‌های شدید آسیب نمی‌بینند. فناوری‌های ساخت‌وساز ایرانیان در حدود ۲ هزار و ۵۰۰ سال پیش یکی از افتخارات آنان محسوب می‌شود.
وی بیان کرد: در دوره اسلامی نیز بنا‌هایی در اصفهان ساخته شد که به‌عنوان ساختمان‌های ضدزلزله معروف هستند. به‌طور مثال، استفاده از آجر در کشت آجر‌ها و عمارت‌هایی که در برابر زلزله مقاوم بودند، نمایانگر این نوآوری است. همچنین بنا‌هایی مانند کبوترخانه‌ها که برجک‌های خاصی بودند، در برابر زلزله‌ها بسیار مقاوم بودند. استفاده از طاق قوسی در این سازه‌ها نقش بسیار مهمی در جلوگیری از آسیب‌های زلزله‌زا داشته است.
{$sepehr_key_119227}