هر وقت بخواهیم می‌توانیم در گوش خدا حرف بزنیم، حتی حرف‌های یواشکی که دوست نداریم به دیگران بگوییم. مثلا:

خدا جانم! از تو ممنونم که به من کمک کردی تا حواسم سر امتحانم پرت نشود و نمره‌ی خوب بگیرم.
خدای عزیزم! ممنونم که به من یک خواهر کوچولو دادی تا همه خوش‌حال‌تر باشیم.

خداجانم! باز هم تشکر می‌کنم که وقتی وسط بازی‌کردن زمین خوردم، زخمی نشدم تا مامان و بابا و بقیه ناراحت شوند.

آخ! تا یادم نرفته است بگویم. خداجان! خیلی تشکر می‌کنم از اینکه کاری کردی هم‌کلاسی‌ام که الکی با من قهر کرده بود، دوباره با من آشتی کند. خودت که دیدی تقصیر خودش بود که یکهو جلوی من پرید و پایش سر خورد!