حدود ۴۰۳ سال قبل در چنین روزی بود که سلطه ظالمانه پرتغالی‌ها بر خلیج فارس عزیز ما به پایان رسید. از ۱۵۰۸ میلادی تا ۱۶۲۲ میلادی، یعنی ۱۱۷ سال آزگار، این متجاوزان غارتگر بر یکی از حساس‌ترین آبراه‌های جهان مسلط بودند، اینجا حضور داشتند و جان و مال و ناموس ایرانی را در ید پلید استعمار خود گرفته بودند. درنهایت هم ملت قهرمان ایران، بیگانگان را اخراج می‌کند تا بندرعباس تا پایان تاریخ، نماد ایستادگی مردمان شیردل دریا باشد.
با وجود یک گفته و هزارناگفته از جنایات اجانب در این ۱۱۷ سال، اصل روایت تاریخ به همین اندازه کوتاه است. با این حال، درس بزرگ دوران اشغالگری پرتغالی‌ها برای ما خیلی بیشتر از مرور این تاریخ، ریشه در یک سؤال راهبردی دارد. استعمار پرتغال چرا خواهان تسلط بر خلیج فارس بود؟ خباثت استعمار پلید انگلستان و پس از آن، استکبار ذاتی آمریکا همیشه در این آبراه مهم دنیا تجسم عینی داشته، اما در هرحال، غرب عمدتاً نیاز خود به سرچشمه‌های انرژی در این پهنه نیلگون را بهانه حضور و دخالت دانسته است. با این حال، سؤال مهم اینجاست که از سال ۱۵۰۸ تا ۱۶۲۲ که نه نفتی درکار بود و نه گازی، چرا پرتغالی‌ها خواهان تسلط بر خلیج فارس بودند؟ این راز مهم و استراتژیک خلیج فارس است.
خلیج فارس با اهمیت ذاتی خود و برتری استراتژیکی که با سواحل عمیق در قسمت تحت مالکیت ایران اسلامی دارد، در چنین روزی آزاد شد تا هم‌اکنون بتوان از آن به‌عنوان بستر نمایش اقتدار پاسداران جان‌برکف و دریابانان دریادل ارتش یاد کرد. ایران عزیز ما در خلیج فارس، ۱۷۵۵ کیلومتر خط مستقیم ساحل دارد و با درنظر گرفتن ۵۸۰۰ کیلومتر نوار ساحلی (با احتساب جزایر)، کشورمان به‌عنوان صاحب حقیقی و تنها مالک این آبراه مهم جهان پذیرفته شده است. حالا این مالکیت قطعی در شرایطی است که ۴۰ درصد از گاز جهان و ۶۲ درصد از نفت منطقه از خلیج فارس صادر می‌شود و در این وضعیت، بدیهی است که مستکبران و منافقان دست به دست هم بدهند تا این حاکمیت قانونی و مشروع را به هر طریق ممکن متزلزل کنند.
تا اینجا فقط به اردوگاه دشمنان خلیج فارس نگاه داشتیم، اما بهتر است اکنون از خودمان بگوییم. جمهوری اسلامی ایران با وجود قدرت دفاعی و بازدارندگی همه‌جانبه‌ای که اندک از آن گفته شده و بسیار از آن هنوز پنهان است، توانایی دفاع کامل از وجب به وجب این پهنه نیلگون را دارد. خلیجی که نامش از ازل فارس بوده و تا ابد فارس خواهد ماند، می‌تواند از سایه تهدید و ناامنی دور بماند و به آبراهی امن در سایه صلح، دوستی و برادری تبدیل شود همانطور که امروز نیز روزانه بیش از ۸۰ فروند انواع کشتی و نفتکش از این مسیر عبور می‌کنند و پاسداران نیروی دریایی سپاه، امنیت آنها را در همه ساحت‌ها تأمین کرده‌اند.
با این حال، من لازم می‌دانم بار دیگر و به جهت یادآوری اینجا مرقوم کنم که بازنده گسترش ناامنی در خلیج فارس و تنگه هرمز، نه ایران اسلامی بلکه کل اقتصاد جهانی است. آن‌چه برای ما مهم است و اولویت دارد، صلح، امنیت، برادری و دوستی است و ما باور داریم که حضور بیگانه در این منطقه مهم و حساس تناظر عینی با ناامنی دارد. ما می‌دانیم که آنها به دنبال چه هستند. آنها می‌خواهند خلیج عزیز فارس را در تسلط داشته باشند و محموله‌های سلاح را از این جغرافیای راهبردی عبور دهند، اما لحظه‌ای بر آنها نمی‌گذرد مگر اینکه چشم بینای نیرو‌های مسلح ایران آنها را زیر نظر دارد. تأکید می‌کنم که ما به‌دنبال صیانت از امنیت خلیج فارس هستیم و بر همین اساس، هر عاملی – تکرار می‌کنم هر عاملی – اراده برهم‌زدن این امنیت را داشته باشد، باید بداند که خودش در امنیت نخواهد بود.
در انتهای این یادداشت که فرصتی برای گفت‌و‌گو با مردم عزیز ایران و هموطنان عزیزم در مشهدالرضا (ع) است، بر خود فرض و واجب می‌دانم که حادثه تلخ بندر شهید رجایی را به همه هموطنانم در بندرعباس و سرتاسر ایران اسلامی تسلیت بگویم. این را به صراحت اعلام می‌کنم براساس همان رویه‌ای که در روز‌های پرالتهاب گذشته در پیشبرد عملیات اطفای حریق، امداد و نجات و رسیدگی به مجروحان و سانحه‌دیدگان در پیش داشته‌ایم، در آینده نیز هرجا که نیاز باشد، دریادلان نیروی دریای سپاه با تمام توان یاریگر سانحه‌دیدگان و ملت عزیز و شریف ایران خواهند بود.