به گزارش شهرآرانیوز، تیم‌های فوتبال استقلال و صنعت نفت آبادان از ساعت ۱۹:۴۵ فردا (شنبه، ۳ خرداد ۱۴۰۴) برای تعیین دومین تیم فینالیست جام حذفی فوتبال ایران، به مصاف هم می‌روند.

وقتی سوت آغاز نیمه‌نهایی جام حذفی به صدا دربیاید، چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال شروع خواهد شد؛ این یک جنگ است، یک فینال زودرس، نبردی برای غرور، حیثیت و آخرین امید.

استقلال، زخمی از فصلی پرتنش و بی‌جام، حالا جام حذفی را تنها مسیر برای نجات اعتبارش می‌بیند. آبی‌ها قهرمانی می‌خواهند، نه برای کلکسیون افتخارات، که برای رهایی از کابوس ناکامی. مجتبی جباری که زمانی مغز متفکر خط میانی استقلال بود، حالا در قامت فرمانده‌ای جوان، مأموریت دارد آبی‌ها را به قله بازگرداند. او با چشمانی مشتعل و خاطراتی روشن از فینال سال ۱۳۸۷، تیمش را برای یک نبرد تمام‌عیار آماده کرده است.

«ما محکوم به قهرمانی هستیم»؛ این جمله او نه تهدید است و نه امید؛ این حکم تاریخ است برای استقلال.

در سمت دیگر میدان، صنعت نفت آبادان ایستاده است؛ تیمی که تا ثانیه‌های پایانی لیگ در سودای بازگشت به لیگ برتر بود، اما یک پنالتی ازدست‌رفته، رؤیایش را درهم شکست. با این حال، نفتی‌ها زانو نزده‌اند. آن‌ها آمده‌اند تا زخم‌ها را با افتخار ترمیم کنند. فراز کمالوند که خود از دل فوتبال جنوب برخاسته، تیمی ساخته سرشار از تعصب و عطش.

{$sepehr_key_125773}

او می‌گوید: «به احترام فوتبال آبادان می‌جنگیم. ما برای باختن نیامده‌ایم.»

صنعت نفت هرگز تا امروز به فینال جام حذفی نرسیده، اما حالا فقط یک گام فاصله دارد؛ و چه حریفی بزرگ‌تر از استقلال؟ چه انگیزه‌ای بالاتر از انتقام از تاریخ؟ سه بار نفتی‌ها در نیمه‌نهایی با استقلال روبه‌رو شده‌اند، سه بار شکست خورده‌اند. این بار می‌خواهند تاریخ را عوض کنند.

استادیوم آزادی، این بار نه‌فقط میزبان یک مسابقه، که صحنه جدال دو روح است. یک‌سو تاریخ، اقتدار و عطش بازگشت و سوی دیگر، تعصب، غیرت و رؤیای نوشتن نامی تازه بر جام.

این بازی، تعریف دوباره‌ای از فوتبال است؛ جایی که یا قهرمان می‌شوی یا فراموش.