به گزارش شهرآرانیوز، ساعت نزدیک به ۱۲ ظهر است. خورشید خرداد با حرارت سنگینش بر آسفالت خیابان‌های مشهد می‌تابد و ترافیک، تحمل را برای رانندگان دشوارتر می‌کند. در این گرمای خسته‌کننده، درِ بیمارستان تخصصی شهید کامیاب به روی ما گشوده می‌شود تا با فرماندار مشهد، از بیمارستان شهید کامیاب و اورژانس سزاوار، بازدید سرزده داشته باشیم.
در طبقه همکف، هوای سالن پر از آهنگ درد است. بیمارانی با دستان شکسته، پا‌های گچ‌گرفته، و چهره‌هایی که رنج و امید را هم‌زمان حمل می‌کنند، بر تخت‌ها آرمیده‌اند؛ برخی چشمانشان را به سقف دوخته‌اند، شکرگزار نجات از مرگ، یا خشمگین از دست تقدیر. پاسخ را تنها سکوت سنگین سالن فریاد می‌زند.
فرماندار را در گوشه‌ای می‌بینیم که با دکتر علی مقدسی، رئیس بیمارستان، هم‌صحبت شده است، گویی جرقه‌ای زده شده: کادر درمان، غافل‌گیر از این بازدید ناگهانی، دل‌های فشرده خود را گشوده‌اند. پرستاران خسته، پزشکان با روپوش‌های سفیدِ غرق در اضطراب و حتی همراهان بیماران، حلقه‌ای از دردِ مشترک تشکیل داده‌اند. فریاد بی‌صدایی که از همه یک چیز می‌گوید: «اینجا ۲۰۰ میلیارد تومان کم است».
فریاد هشدار از زبان رئیس بیمارستان کامیاب
دکتر مقدسی، با چهره‌ای خط‌خورده از نگرانی، آمار‌ها را همچون زنگ‌خطری به صدا درمی‌آورد: اتاق‌های عمل ما یادگار نیم‌قرن پیش است. باوجود بازسازی، پاسخگوی نیاز امروز نیست. نتیجه؟ لغو ۱۵ درصد جراحی‌های ضروری، تنها به خاطر کمبود جا و پایان وقت!
او به ساختمان نیمه‌کاره در محوطه بیمارستان اشاره می‌کند: ۱۲ اتاق عمل جدید، با ۷۰ درصد پیشرفت از سال ۱۳۹۷ در کمای بی‌پولی مانده است.
این حرف‌ها در ذهن من این‌طور ترجمه می‌شود: هر روز تأخیر، جان بیماران اورژانسی و زائران حرم امام رضا(ع) را به بازی مرگ می‌برد. ۲۰۰ میلیارد تومان؛ این رقم، مرز میان مرگ و زندگی است.
روایت انسانی یک انتظار تلخ
در میان ازدحام، مردی میان‌سال با دست گچ‌گرفته خودنمایی می‌کند. کارگر افغانستانی ساکن مشهد است. وقتی فرماندار با او گفت‌و‌گو می‌کند، با لبخندی تلخ می‌گوید: «دو روز تمام در نوبت جراحی ماندم. دیروز بالاخره نوبتم شد.»
دکتر مقدسی در تأیید این روایت، اضافه می‌کند: این فقط یک نمونه است. فشار بر کادر درمان و نارضایتی بیماران است، ۷۵ درصد مراجعان ما مصدومان اورژانسی هستند که باید جراحی شوند!
در مسیر بازدید برخی همراهان بیماران هم نظراتشان را درباره عملکرد کادر بیمارستان کامیاب بیان می‌کنند؛ مردی که لباس بلوچی به تن دارد و از زاهدان بیمارش را به این بیمارستان آورده از رسیدگی خوب کادر درمان قدردانی می‌کند. برخی‌ها راضی هستند و قدردانی می‌کنند و عده‌ای هم گلایه دارند، گلایه‌هایی که بیشتر برمی‌گردد به تأخیر در جراحی‌ها و همان کمبود اتاق عمل در بیمارستانی که علاوه بر مردم مشهد باید به زائران و مهاجران هم که تعدادشان کم نیست خدمات بدهد. بیمارستانی که ۷۵ درصد مراجعانش مصدومان اورژانسی هستند که باید تحت جراحی قرار بگیرند!
فرماندار: تحسین عملکرد، هشدار درباره بحران
سیدحسن حسینی، فرماندار مشهد، در پایان بازدید، با ستایش از «حرفه‌ای‌گری و صبر کادر درمان»، چالش‌های بیمارستان را برمی‌شمارد:
۱. سیستم نوبت‌دهی: ورود بیماران اورژانسی، جراحی‌های برنامه‌ریزی‌شده را به تأخیر می‌اندازد. این طبیعی است، اما مدیریتش باید اصلاح شود.
۲. پروژه ۱۲ اتاق عمل خیرساز: این پروژه نجات‌بخش، قربانی تورم شده. نیاز فوری به تزریق اعتبار از دولت یا خیّران جدید، داریم. تکمیل آن اولویت اول است.
۳. کمبود فضا و زمان: حدود ۱۵ درصد جراحی‌ها به تعویق می‌افتند. مشکل نه پزشک است، نه تجهیزات؛ فقط اتاق عمل کم است! راه‌اندازی ۳۰ درصد ظرفیت بیشتر، ضروری است.
میراثی تاریخی در آستانه خفگی
بیمارستان شهید کامیاب، که در دهه ۴۰ خورشیدی با نام «تیمور سهامی» توسط جمعیت شیر و خورشید (هلال‌احمر) تأسیس شد، امروز با بیش از ۳۰۰ تخت فعال، یکی از مراکز پیشروی تروما در کشور و پناهگاه زائران و مهاجران است. اما این قلب کهن‌سال و پرظرفیت، حالا زیر بار کمبود ۲۰۰ میلیارد تومانی، به نفس‌نفس افتاده است.
بازدید فرماندار مشهد، تصویری دوگانه ترسیم کرد؛ تحسین عملکرد خستگی‌ناپذیر درمانگران در خط مقدم نجات جان‌ها و هشداری جدی درباره بحرانی قریب‌الوقوع اگر آن ۱۲ اتاق عمل نیمه‌کاره، هرچه سریع‌تر از خواب گران کمای مالی بیدار نشوند. سکوت آن ساختمان ناتمام، امروز بلندتر از هر فریادی است.
{$sepehr_key_127608}