بعضی گفت‌وگوها مثل قدم‌زدن تو ذهن آدم‌هاست؛ بدون خط‌کش، بدون دکور. نه دنبال تعریف و تمجیدیم، نه دنبال مخالفت. فقط می‌خوایم بشنویم، کشف کنیم، و گاهی سوال‌هایی بپرسیم که شاید هیچ‌وقت فرصت گفته شدن نداشتن. تو گفت‌وگوی ۳۶۰ این قسمت، نشستیم به حرف با مصطفی نصیری؛ نویسنده و کارگردانی که تئاتر براش فقط یک اجرا نیست، یه زیستنِ تمام‌عیاره. از روزهایی گفت که فیلم‌تئاترهای شبکه ۴ درِ این دنیا رو به روش باز کردن. از مسیری که از همون اول معلوم بود: پشت صحنه، نه جلوی نور. اما مهم‌تر از همه، از باوری گفت که تئاتر از همه‌چی بیشتر شبیه زندگیه چون پایان داره. چون چیزی ازش نمی‌مونه، جز خاطره‌ی همون شب، همون لحظه... همراه ما باشین، شاید این بار، زندگی رو از زاویه‌ی تازه‌ای بشنویم.