به گزارش شهرآرانیوز؛ در سال‌هایی که رژیم صهیونیستی به اوج رفتار‌های سبعانه‌اش در تاریخ رسیده و بی‌توجه به قواعد بین‌المللی و اصول اخلاقی به مردم غیرنظامی کشور‌های دیگر یورش می‌برد، هنرمندان زیادی نیز قربانی این جنگ‌افروزی‌های اسرائیل شده و به‌عنوان قهرمانان بی‌ادعای مقاومت فرهنگی و انسانی، یکی پس از دیگری به دست این رژیم کودک‌کش به شهادت رسیدند.
آنها نه‌تنها با قلم، رنگ، صحنه تئاتر یا اثر نمایشی، بلکه با جان خود، پیام مقاومت و آزادی را به جهانیان مخابره کردند، و شهادت هرکدام از آنان نماینده فصلی از تاریخ و هویت ملتشان و سند جنایتی است که از یک جنگ ساده فراتر می‌رود: کشتاری هدفمند که حتی به هنرمندان و ریشه‌های فرهنگی و معنوی ملت‌ها نیز رحم نمی‌کند.
هنر را نمی‌توان ترور کرد
رژیم صهیونیستی نه فقط اشغالگر یک سرزمین، بلکه دشمن فرهنگ و هنر است. این رژیم خون ریز، برای حفظ اشغالگری و ظلم خود، دست به ترور هنرمندان، شاعران و روشن فکران می‌زند؛ افرادی که صدای اعتراض و حقیقت‌اند و با خلق آثار خود، جهانیان را با واقعیت‌های تلخ فلسطین آشنا می‌کنند. جنایات این رژیم تنها به نابودی زیرساخت‌ها و کشتار مردم عادی محدود نمی‌شود، بلکه به دنبال نابودی روح، فرهنگ و تاریخ این ملت است. هنرمندان شهید فلسطینی، قهرمانان بی ادعایی هستند که با خون خود، پایداری، مقاومت و امید را به یادگار گذاشتند.
شهادت این هنرمندان نشان دهنده سیاستی سازمان یافته و ناجوانمردانه از سوی رژیم صهیونیستی برای نابودی هر گونه صدای مقاومت، چه در میدان نبرد و چه در عرصه فرهنگ و هنر است. هدف این رژیم تنها اشغال سرزمین نیست؛ آنها می‌خواهند هویت، تاریخ و فرهنگ یک ملت را از بین ببرند تا نسل‌های آینده فلسطینیان هیچ نشانه‌ای از مقاومت و ایستادگی نداشته باشند. این کشتار‌ها جنایتی بزرگ‌تر از حملات نظامی صرف است.
وقتی هنرمند به شهادت می‌رسد، صدای انسانی که روایتگر درد، رنج، امید و عشق به وطن است قطع می‌شود. اما هر بار که یک هنرمند شهید می‌شود، هزاران اثر و هزاران پیام در دل جامعه فلسطین و فراتر از آن متولد می‌شود؛ صدایی که هرگز خاموش نخواهد شد. اگرچه رژیم اشغالگر صهیونیستی با بمب و موشک تلاش می‌کند خاک و خون را بر سر فلسطین بریزد، اما هنر فلسطینیان مانند درخت زیتونی ریشه دار در خاک مقاومت، استوارتر از همیشه باقی می‌ماند.
هنرمندان شهید فلسطینی، نماد ایستادگی و صلابت ملتی هستند که نه تنها زمینشان را از دست نمی‌دهند، بلکه روح و فرهنگشان را نیز به تاراج نخواهند گذاشت. آنها در قاب نقاشی ها، در صفحات شعر، در صحنه‌های تئاتر و در قاب تصاویر و فیلم ها، به یادگار می‌مانند و مقاومت را ماندگار می‌کنند؛ هنری که هرگز نمی‌میرد، مگر اینکه ظلم و اشغالگری ریشه کن شود.
«مشت آزادگان»
تجسم مقاومت به قیمت جان
سریال فلسطینی «مشت آزادگان» (قبضه الأحرار) به کارگردانی محمد خلیفه، که هم زمان با سالگرد عملیات طوفان الاقصی از شبکه آی فیلم عربی به زبان‌های مختلف پخش شد، نماد بارز هنر مقاومت است. این اثر نه تنها روایتگر زجر و رنج ملت فلسطین است، بلکه خودِ سازندگان آن، از جمله کارگردان و بازیگر اصلی اش (رشاد ابوسخیله)، در راه همین مقاومت به شهادت رسیدند.
رژیم اشغالگر صهیونیستی با ترور هدفمند عوامل این پروژه نشان داد که چگونه قصد دارد صدای حق را خفه کند؛ اما هر گلوله‌ای که شلیک می‌کند، هزاران صدا و هزاران اثر هنری به جای آن زاده می‌شود که نمی‌توان آنها را خاموش کرد.
ایناس السقا
بنیان گذار تئاتر زنان در غزه
ایناس السقا، هنرمند عرصه تئاتر و از پایه گذاران تئاتر بانوان در غزه، در بمباران خانه اش همراه با فرزندان خود به شهادت رسید. آثار نمایشی او، از جمله «خرس» و «زنان غزه و صبر ایوب»، روایتگر درد و مقاومت زنان فلسطینی بود. رژیم صهیونیستی با به شهادت رساندن ایناس، نه تنها یک هنرمند، بلکه صدایی رسا و پیام آور زنان مقاوم فلسطینی را هدف قرار داد. او تا واپسین لحظات زندگی، برای تولید آثار نمایشی تلاش می‌کرد و نشان داد که هنر، همواره سلاحی نیرومند در برابر ظلم است.
حلیمه آل کحلوت
نقاشی در سایه خشونت و مقاومت
هنرمند عرصه هنر‌های تجسمی که با خلق آثار هنری حول موضوع خشونت و مقاومت تحت اشغالگری، صدای بی کلام فلسطین بود، حلیمه آل کحلوت نام داشت که او نیز قربانی حملات رژیم اشغالگر شد. آل کحلوت که تصویر روزنامه نگار شهید شیرین ابوعاقله را به دیوار دانشگاه دارالکلمه کشیده بود، با شهادتش اثبات کرد که هنر می‌تواند ماندگارتر از هر سلاحی باشد.
هبه زقوت
نقاش زندگی در وطن
هبه زقوت، هنرمند تجسمی که نوار غزه را با رنگ‌های شاد و مفرح خود آراسته بود، در بمباران وحشیانه رژیم صهیونیستی، همراه با پسرش به شهادت رسید. آثار او گویای عشق عمیق به فلسطین و مقاومت بی امانش بودند؛ از نقاشی‌های زنان قدرتمند فلسطینی گرفته تا تصویر درخت زیتونی که ریشه در خاک دارد و نشانه ثبات و مقاومت است.
او زندگی خود را مانند نغمه‌ای موسیقایی می‌دانست؛ نغمه‌ای که با همه تلخی‌ها و شیرینی ها، همچنان ادامه داشت. شهادت هبه زقوت، نشانه دیگری از تلاش رژیم اشغالگر برای نابودی روح فرهنگی فلسطین است؛ اما هنر او همچنان در قلب مردم زنده است و پیامش هرگز خاموش نخواهد شد.
علی نسمان
شادی را بر لبان مردمت نقاشی کن
علی نَسمان، بازیگر، کمدین و شخصیت رسانه‌ای فلسطینی، که هدفش ترسیم شادی بر چهره مردمش بود، در حملات هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. او با فعالیت‌های مستمر در شبکه‌های اجتماعی، روایتگر مستقیم زندگی و مقاومت مردم غزه بود و نشان می‌داد که چگونه هنر می‌تواند در دل سخت‌ترین شرایط، روح یک ملت را زنده نگه دارد.
فاطمه حسونه
صدایی که در کن بلند شد
فاطمه حسونه، هنرمند نقاش فلسطینی، یکی از چهره‌های برجسته هنر مقاومت و روایتگر درد‌های ملت مظلوم فلسطین بود. آثار او بازتاب دهنده زخم‌های اشغال و مبارزه مردم فلسطین برای آزادی و عدالت بودند. حسونه با قلم و رنگ هایش، تصویری زنده از رنج و امید، تاریکی و روشنایی سرزمینش را به جهانیان نشان داد.
او که زندگی اش سراسر در سایه ظلم و خشونت رژیم صهیونیستی گذشت، در راه بیان حقیقت و حمایت از هویت فلسطینی جان خود را فدا کرد و به جمع شهدای هنرمند این ملت پیوست، تا نشان دهد که حتی در شرایط سخت اشغال و سرکوب، هنر سلاحی قدرتمند در برابر ظلم و استبداد است. در کن ۲۰۲۵ سینماگران زیادی تلاش کردند تا یاد او را گرامی بدارند.
ناجی العلی
کاریکاتوریست حقیقت
یکی از برجسته‌ترین نماد‌های هنری فلسطین، ناجی العلی بود؛ کاریکاتوریستی که با تیزبینی و شجاعت فراوان، چهره واقعی اشغالگری و ظلم را به تصویر کشید. ناجی العلی در سال ۱۹۳۷ در روستای «الشجرة» فلسطین متولد شد و زندگی اش سراسر آمیخته با آوارگی، تبعید و مبارزه بود.
او در آثار بی‌شمارش، شخصیت نمادینی به نام «حنظله» را خلق کرد؛ کودکی بی پناه و مظلوم که نمادی از رنج و امید ملت فلسطین شد. اما رژیم اشغالگر که از صدای اعتراض او به شدت هراس داشت، ناجی را به طرزی مرموز در لندن به ضرب گلوله کشت؛ تروری که نه تنها هنرمند بلکه وجدان بیدار جهان عرب را به شهادت رساند.
{$sepehr_key_132385}
منصوره عالیخانی
مقاومت ایرانی روی بوم
شهید منصوره عالیخانی، هنرمندی متعهد و نقاشی برجسته بود که سال‌ها در عرصه هنر‌های تجسمی به ویژه در حوزه نقاشی و تصویرسازی کتاب فعالیت داشت و از شاگردان استاد کاظم چلیپا به شمار می‌رفت. آثار او، بازتاب روح مهربان، مؤمن و عاشق اهل بیتش بود؛ چنان که آخرین نقاشی ناتمامش نیز به موضوع عاشورا اختصاص داشت.
او نه تنها در عرصه هنر، بلکه در مسیر ایمان و حق طلبی نیز حضوری فعال داشت و سرانجام در تهاجم جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به عنوان نخستین هنرمند شهید این فاجعه در ایران، به آرزوی دیرینه اش یعنی شهادت رسید. نام او اکنون بر تارک هنر انقلاب می‌درخشد و خون پاکش چراغ راه هنرمندانی خواهد بود که می‌خواهند با هنر افشاگر در برابر ظلم بایستند و حقیقت را فریاد بزنند.
صالح بایرامی
رهگذری که از جور دشمن در امان نماند
یکی از آخرین موارد جنایت رژیم صهیونیستی در ایران، شهادت صالح بایرامی، گرافیست مطبوعاتی، است. بر اساس آنچه آوا مشکاتیان در صفحه شخصی خود منتشر کرد، صالح بایرامی هنرمند عرصه گرافیست بود که با مجلات زیادی، از جمله اندیشه پویا و نشنال جئوگرافیک، همکاری می‌کرد.
او که در حوزه تدوین نیز فعال بود، در حالی در حمله رژیم صهیونیستی به یکی از مناطق تهران به شهادت رسیده که بر اساس اخبار منتشر شده، فقط به عنوان یک رهگذر ساده در حال عبور از خیابان بود. این قبیل حملات که به شهادت مردم عادی و شهروندان بی‌خبر از معادلات نظامی منجر می‌شوند، بیش از پیش، ماهیت زشت جنگ و البته چهره خبیث رژیم صهیونیستی را برملا می‌کنند.