به گزارش شهرآرانیوز، در روزگاری که بسیاری از باشگاه‌های فوتبال ایران اسیر هیجانات و تصمیمات مقطعی‌اند، باشگاه سپاهان بار دیگر نشان داد که ساختار حرفه‌ای و نگاه کلان‌نگر هنوز هم در فوتبال ایران ممکن است. پس از جدایی کارترون، باشگاه می‌توانست مثل بسیاری از دیگر تیم‌ها، بلافاصله سراغ یک گزینه خارجی پرطمطراق برود و در باد وعده‌ها و خیال‌های رنگارنگ بخوابد. اما تصمیمی متفاوت گرفته شد.

سپاهان با درنظرگرفتن شرایط پیچیده این روزهای فوتبال ایران ـ از ادامه‌داربودن جنگ در منطقه گرفته تا مشکلات صدور ویزا و ورود و خروج مربیان و بازیکنان خارجی ـ با نگاهی آینده‌نگر و هزینه‌محور، سراغ گزینه‌ای رفت که هم از نظر فنی مورد اعتماد است و هم هویتش با باشگاه گره خورده است: محرم نویدکیا.

نویدکیا محصول اصیل سپاهان است؛ هم از دل فوتبال پایه این باشگاه آمده و هم تجربه‌ای قابل اعتنا از حضور روی نیمکت دارد. او حالا در بازگشتی تازه، می‌تواند ثمره اعتماد باشگاه به نیروهای جوان و داخلی باشد؛ رویکردی که نه‌تنها در ایران که در فوتبال روز دنیا نیز رو به گسترش است.

{$sepehr_key_132914}

در نقطه مقابل، استقلالی‌ها را می‌بینیم که مجتبی جباری را - که تیمش را قهرمان کرد و جانی دوباره به استقلال داد - به هوای آوردن یک مربی خارجی کنار گذاشتند. تصمیمی که بیش از آنکه منطقی باشد، بوی بی‌اعتمادی به سرمایه‌های داخلی را می‌دهد. در نهایت هم، آن‌ها به سمت گزینه‌ای رفتند که با وجود کارنامه‌ای روشن، هم پرهزینه است و هم احتمال شکایت، رفت‌وآمدهای فرسایشی و نارضایتی‌های بعدی را به همراه دارد.

حقیقت آن است که سرمایه‌گذاری روی مربیان جوان و وطنی نه‌تنها یک انتخاب اخلاقی و ملی است، بلکه با نگاهی حرفه‌ای و بلندمدت، می‌تواند به ثبات، توسعه و هویت‌سازی در باشگاه‌ها کمک کند. راهی که سپاهان رفته، نشانه‌ای از عقلانیت و برنامه‌ریزی است؛ الگویی که دیگر باشگاه‌ها هم می‌توانند از آن بیاموزند.