به گزارش شهرآرانیوز، در اولین آفتاب محرم، رواق امام‌خمینی(ره) در حرم مطهر رضوی، رنگ دیگری دارد. هوای آن نه از عطر گل، که آمیخته به اشک است؛ اشک مادرانی که نوزادانشان را با دل‌هایی مالامال از عشق و بغض، در آغوش کشیده‌اند و آمده‌اند تا با علی‌اصغر(ع) هم‌نفس شوند. در این صبح روشن، دل‌های پرشور زائران با سوز محرم گره خورده و هر نگاه، پیامی از عشق و دلدادگی دارد.
اینجا، جایی میان زمین و آسمان است؛ نه‌تنها برای زمزمه‌های مادرانه، که برای عهدی دوباره با سرزمین کربلا. مادران، در سکوتی پرشور، لالایی‌هایی زمزمه می‌کنند که سرشار از رشادت است. دست‌های کوچک کودکان، بر دل‌های پرتپش مادران آرام گرفته و گویی خود می‌دانند آمده‌اند تا سهمی از مظلومیت نوزاد عاشورا را به دوش بکشند.
رواق امام‌خمینی(ره) لبریز از آوای «یاحسین» است و صدای ضجه‌های بی‌صدا، در هاله‌ای از نور، اوج می‌گیرد. در میان جمع، مادران گاه بی‌صدا اشک می‌ریزند و گاه با چشمانشان با سقف بلند رواق راز می‌گویند؛ شاید با حضرت رباب(س)، شاید با حضرت زینب(س).
شیرخوارگان حسینی در لباس‌های سبز و پیشانی‌بند‌های «یاحسین» و «یاعلی‌اصغر»، آیینه‌دار پیام خونین نوزاد شهید کربلا شده‌اند؛ نوزادی که با لبان تشنه، در گودال قتلگاه، پیام مظلومیت را تا ابد بر گوش تاریخ زمزمه کرد.
مادران، اشک می‌ریزند نه از اندوه، که از افتخار؛ که فرزندانشان در این محفل قدسی، سربازان کوچک مکتب امام‌حسین(ع) هستند. اینجا کانونی از دلدادگی، خلوص و فریاد خاموشی است که تا ملکوت بالا می‌رود.
مراسم باشکوه شیرخوارگان حسینی در حرم رضوی با قرائت قرآن توسط امیرعباس شیرزهی آغاز شد و پس از آن، اجرای گروه هم‌خوانی «ندای غدیر» با نغمه‌های عاشورایی، حال‌وهوای حزن‌آلود مراسم را دوچندان کرد. آوای «یاعلی‌اصغر»، چون تندری در دل‌ها پیچید و مادران، با چشم‌هایی بارانی و قلب‌هایی مشتعل، نذر کردند که اگر روزی طنین کربلای دیگری بلند شود، کودکانشان، چون علی‌اصغر(ع)، فدایی حق و حقیقت باشند.
شعرخوانی علی زمانیان، بخش دیگری از این مراسم پرشکوه بود؛ لحظه‌ای که واژه‌ها، از جنس آه و اشتیاق، در فضای رواق طنین انداختند و دل‌های حاضران را به تپشی عمیق واداشتند. زمانیان، با صدایی آرام و واژگانی گزیده، پرده از اندوهی دیرین برداشت؛ اندوه مادری که در کربلا طفلش را در آغوش دارد، نه برای خواب، که برای وداع.
در اشعارش، از دل سوخته حضرت رباب(س) گفت؛ از مادری که نوزادش، علی‌اصغر(ع)، هنوز طعم شیر را نچشیده، با تیر سه‌شعبه مهمان آغوش شهادت شد. او با بیانی شاعرانه، غربت امام‌حسین(ع) را در کربلا تصویر کرد؛ مظلومیتی که در آن، حتی گهواره‌ای کوچک هم در امان نماند و صدای بی‌گناهیِ یک نوزاد، در سکوت صحرا، برای همیشه در تاریخ ماندگار شد.
در میان ابیات، صدای گریه مادران اوج گرفت؛ گویی هر واژه، زخمی تازه بر دلشان می‌نشاند. آه و ناله‌هایی که بی‌صدا نبود، بلکه هم‌نوا با ناله رباب(س)، سقف رواق را درنوردید. زمزمه‌ها به نجوا بدل شد و اشک‌ها، به گواهی داغی کهنه، بر گونه‌ها جاری گشت. شعر‌هایی که نه‌فقط خوانده شد، بلکه در هر دل نشسته و بر جان‌ها حک شد.
آنچه از زبان زمانیان جاری شد، تنها شعر نبود؛ مرثیه‌ای بود مقدس، روایت رنجی کهنه، فریادی بی‌صدا از گودی قتلگاه که مادران امروز را با مادران عاشورا پیوند می‌زد؛ پیوندی از اشک، عشق و ایمان.
در بخش پایانی مراسم، حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین عبدالحسین ذاکر، کارشناس مذهبی، در سخنانی اثرگذار به تبیین جایگاه امام‌حسین(ع) در عالم هستی و نقش خانواده‌ها در پرورش نسل عاشورایی پرداخت.
وی با اشاره به حضور پررنگ مادران با نوزادانشان در این مراسم گفت: امام‌حسین(ع) صاحب اراده‌ای الهی است و هر حرکت مؤمنانه‌ای، نهایتاً به مسیر او ختم می‌شود. حضور امروز بانوان در این رواق مقدس، با نوزادانی که لباس عزای علی‌اصغر(ع) بر تن دارند، گویای عمق ارادت و شعور عاشورایی ملت ماست.
{$sepehr_key_133187}
ذاکر با بیان خاطره‌ای از تأثیر فضای روضه بر کودک خردسالی که ابتدا بی‌قرار بود، اما آرام شد، افزود: این نشان می‌دهد که عشق به امام‌حسین(ع) در نهاد انسان ریشه دارد. حتی کودکان نیز با فطرت پاک خود، این حقیقت را درک می‌کنند.
وی همچنین با اشاره به جایگاه عظیم امام‌حسین(ع) در عالم هستی، گفت: امام‌حسین حقیقتی است فراتر از درک عقل‌های معمول. حتی اگر همه ما، جان خود را در راه او بدهیم، باز هم حق او را ادا نکرده‌ایم. اینکه خداوند چنین شأنی را برای سیدالشهدا(ع) قرار داده، نشانه‌ای است از عمق مصیبت عاشورا و عظمت راه آن حضرت.
مراسم شیرخوارگان حسینی، تنها یک گردهمایی نیست؛ تجدید میثاقی است میان نسل امروز با پیام کربلا، میان مادران این سرزمین با حضرت رباب(س)، میان کودکان معصوم با نوزاد دشت بلا؛ و در سایه خورشید مهربانی امام‌رضا(ع)، این لالایی سرخ، هر سال باشکوه‌تر از پیش، در آسمان عشق طنین‌انداز می‌شود.