مریم شیعه | شهرآرانیوز؛ در آخرین روز از شهریور ۱۳۵۵ در تهران به دنیا می‌آید و مسیر زندگی، او را به حوزه‌هایی حساس همچون مهندسی پدافند هوایی و موشکی سپاه می‌کشاند. ورودش به نیروی هوافضای سپاه، جایی که فناوری و راهبرد درهم تنیده می‌شوند، بی‌تردید تصمیمی درخشان برای آینده کشور است. با گذشت سال‌ها حضور در عملیات پیچیده و مشارکت در رسته‌های حساس، به جانشینی معاونت عملیات نیروی هوافضای سپاه منصوب می‌شود.
در این نقش، نه‌تنها در عرصه عملیاتی حضور چشمگیر دارد بلکه به‌عنوان سخنگویی از پیشرفت‌های فنی ایران در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی شناخته می‌شود. او در گفت‌و‌گو‌های عمیق فنی و تحلیلی شرکت دارد. صحبت‌هایش نه‌تنها نشان از حرفه‌ای بودن دارد، بلکه نوعی اعتماد‌به‌نفس ملی در برابر تهدیدات هوایی را هم تداعی می‌کند. بار‌ها در تونل‌های زیرزمینی موشکی قدم برمی‌دارد و بار‌ها خیال افکار عمومی را از بابت دفاع هوایی از مرز‌های ایران آسوده می‌کند. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های داوود، اعتقاد راسخ به خودکفایی است.
او به‌صورت آشکار اعلام می‌کند که در طول پانزده تا بیست‌سال گذشته ایران هیچ راداری از خارج وارد نکرده‌است و تمامی تجهیزات بومی و با تکیه بر دانش مهندسین داخلی طراحی و ساخته شده‌اند. او باور دارد که تجهیزات داخلی توانایی پیشی گرفتن از نمونه‌های خارجی را دارند. چشم او هیچ‌گاه به آن سوی مرز‌ها نیست. به باور او همه‌چیز در همین جغرافیا رخ خواهد داد.
طراح امنیت
با حضور داوود، ایران شاهد گام‌هایی بلند در حوزه توسعه سامانه‌های داخلی دفاع هوایی مثل شبکه‌های راداری و سامانه موشکی «۹ دی»، «سوم خرداد» و «دزفول» است. این سامانه‌ها پیش از هر چیز در رزمایش‌هایی مانند «مدافعان آسمان ولایت» و «حریم ولایت» آزموده شد‌ند.
او در این رزمایش‌ها همواره تأکید می‌کند که ترکیب فناوری‌های پیشرفته، ایران را قادر می‌سازد تا تهدیداتی در ارتفاعات را کشف و رهگیری کند. ترسیم مجموع این تصویر‌ها از اقتدار است که روح تازه‌ای به توان دفاع هوایی ملی می‌دمد. به باورش این دستاورد‌ها صرفا فنی نیست، بلکه عظمت تاکتیکی دارند. ترکیبی از پهپاد، جنگ الکترونیک، سامانه‌های موشکی و دفاعی که در واکنش به تهدیدات نوظهور مانند پهپاد‌های پروازی و موشک‌های کروز، شبکه‌ای امنیت‌بخش را شکل داده‌اند.
{$sepehr_key_140293}
اثر ماندگار
در سحرگاه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ و در جریان حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به یکی از مراکز فرماندهی نیروی هوافضای سپاه «سردار داوود شیخیان» به همراه جمعی از یارانش به شهادت رسید. شهادت او، زخمی عمیق بر بدنه دفاعی کشور به‌جا گذاشت. یادگار او راهی بود که برای خودکفایی دفاع هوایی، تکمیل فناوری‌های بومی و واکنش سریع می‌دید.
مسیری که در نبودش هم متوقف نخواهد شد. نسل جدید فرماندهان با الگو گرفتن از مسیر او، اکنون در مسیر ارتقای بیشتر فناوری بومی، گسترش شبکه‌های دفاع هوایی و تعمیق همکاری بین نیروی هوافضای سپاه و ارتش پیش می‌روند. راهبرد او در تلفیق هوش مصنوعی با سامانه‌های موشکی، همچنان موتور محرک پیشرفت پروژه‌های سامانه پدافندی کشور است.
سردار به‌روشنی می‌خواست با آثارش شناخته شود، نه با سخنانش. سخنانش کوبنده و اطمینان‌بخش بود، اما اثری که بر امنیت کشور گذاشت، ماندگارتر است. امروز که ایران در برابر طوفانی از تهدید‌ها قرار دارد، دفاع غیورانه از آسمانش بیش از هر چیز اولویت دارد.