به گزارش شهرآرانیوز، مرکز آمار ایران گزارش «هزینه و درآمد خانوار در سال ۱۴۰۳» را منتشر کرد. بررسی نتایج این گزارش نشان می‌دهد که درآمد متوسط خانوار شهری در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال قبل از آن، ۳۳.۶ درصد افزایش یافته که این رقم کمتر از نرخ رشد تورم سالانه است.

۴۳.۷ درصد از کل هزینه‌های خانوار شهری در سال ۱۴۰۳ مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده و ۲۳.۶ درصد از کل هزینه‌های خانوار شهری در سال گذشته صرف خرید خوراکی شده است.

بررسی سبد هزینه‌های غیرخوراکی خانوار شهری در سال ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که به طور میانگین، ۵۷.۲ درصد از هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار شهری صرف مسکن، سوخت و روشنایی شده است.

به طور میانگین، هزینه کل خانوار‌های شهری ۸۶ درصد بیشتر از خانوار‌های روستایی بوده است. علت اصلی تفاوت هزینه خانوار روستایی و شهری را می‌توان در مسئله مسکن جست‌و‌جو کرد؛ چراکه تنها ۴ درصد از خانوار‌های روستایی مستأجر هستند. در واقع استفاده از مسکن ملکی باعث می‌شود هزینه‌های خانوارهای روستایی به‌مراتب کمتر از خانوار‌های شهری باشد.

این در حالی است که در کل کشور به طور میانگین، ۲۳ درصد خانوار‌های شهری مستأجر هستند. بدون تردید این آمار برای کلان‌شهر‌های ایران متفاوت است و تعداد مستأجران در شهر‌هایی نظیر مشهد و تهران بیشتر است و بیش از ۶۰ درصد برآورد می‌شود.

{$sepehr_key_145062}

تفاوت هزینه‌های فقرا و اغنیا

۴۲ درصد هزینه‌های کم‌درآمدترین خانواده‌های ایرانی یعنی خانوار‌های دهک یک، صرف هزینه‌های خوراکی و دخانی شده است.

این درحالی است که هزینه‌های خوراکی و دخانی تنها ۱۶ درصد از کل هزینه‌های خانوار‌های دهک دهم را شامل می‌شود.

این درحالی است که هزینه‌های خوراکی و دخانی دهک دهم تقریباً دوبرابر هزینه‌های خوراکی و دخانی دهک اول است.

به زبان ساده‌تر، اقشار ضعیف جامعه به دلیل درآمد اندکشان، مجبورند ۴۲ درصد از کل درآمدشان را صرف خرید مایحتاج حداقلی خوراک روزانه بکنند. از سوی دیگر، خانوار‌های دهک دهم که پردرآمدترین دهک جامعه هستند، تنها ۱۶ درصد از هزینه‌هایشان را صرف خرید خوراک می‌کنند.