تساوی ۲–۲ مقابل تاجیکستان در تورنمنت کافا فقط یک لغزش نبود؛ یک زنگ خطر جدی بود. تاجیکستان، کشوری که فوتبالش هیچ‌گاه در سطح ایران نبوده و در تاریخ خود حتی نزدیک به افتخارات و بزرگی تیم ملی ما نمی‌شود، امروز توانست برابر ایران بایستد و ما را وادار به تساوی کند. این نتیجه برای جایگاه فوتبال ایران چیزی جز شکست نیست.

امیر قلعه‌نویی نشان داد که دیگر توانایی هدایت تیم ملی را ندارد. تفکرات محافظه‌کارانه، تعویض‌های اشتباه و نداشتن هرگونه ایده تاکتیکی، باعث شد ایران برابر حریفی که فاصله‌ای نجومی با ما دارد، زمین‌گیر شود. این فقط یک تساوی نبود؛ نشانه‌ای است از اینکه دوران قلعه‌نویی تمام شده است.

فوتبال ملی ما با انبوهی از ستاره‌ها وارد زمین می‌شود، اما خروجی‌اش یک تیم بی‌روح، سردرگم و بی‌هویت است. وقتی در برابر تاجیکستان چنین شکننده و بی‌دفاع ظاهر می‌شویم، چه امیدی برای رقابت با قدرت‌های بزرگ‌تر باقی می‌ماند؟

بزرگ‌ترین خطر، از دست رفتن امید هواداران است. تماشاگر ایرانی سال‌ها به تیم ملی‌اش افتخار کرده، اما امروز با دیدن این نمایش ضعیف مقابل تیمی درجه دوم در آسیا، احساس تحقیر می‌کند.

ایران به مربی‌ای نیاز دارد که آینده‌ساز باشد، جسارت بیاورد و فوتبال ملی را به جایگاه واقعی‌اش بازگرداند. ماندن قلعه‌نویی نه‌تنها کمکی به تیم نمی‌کند، بلکه سرمایه اجتماعی فوتبال را هم نابود می‌کند. وقت تغییر است؛ همین حالا.

{$sepehr_key_149012}