برای میلاد قنبری، موسیقی نه از کلاس و دانشگاه، که از کوچه و محله‌های قدیمی آغاز شد. اولین تصویرش از صدا، برمی‌گردد به شش‌سالگی: طبل‌های بزرگ، نیسان آبی قدیمی و نوازنده‌ای که ایستاده بر بام خودرو، بر ریتم دسته عزاداری ویلن می‌زد. همان صداها و همان جمعیت‌های پرهیاهو، نخستین جرقه‌های کنجکاوی او را روشن کردند. سال‌ها بعد، مسیرش از کلاس‌های آهنگسازی به صحنه‌ی تئاتر رسید. روزی که تنها برای یک تست خوانندگی رفته بود، اتفاقی مسیر زندگی‌اش تغییر کرد؛ آهنگساز نمایش کنار کشید و او پیشنهاد داد که موسیقی کار را بسازد. به بهانه‌ی حضور او در جمع ما نشستیم و درباره‌ی تجربه‌های زیسته‌اش، پیوند موسیقی و تئاتر، و مسیری که از کوچه‌های قدیمی تا صحنه‌های رسمی طی کرده، گفت‌وگویی صمیمی انجام دادیم.