به گزارش شهرآرانیوز، دختری روی صحنه ایستاده است. نگاهش خیره مانده به جایی دور، جایی که انگار کسی باید از آن‌جا بازگردد، اما نمی‌آید. صدای پسر در یاد‌ها تکرار می‌شود؛ پسری که رفته و غیابش همه‌چیز را زیر سایه برده است.
در جریان نمایش، سایه‌های گذشته بازمی‌گردند؛ خواهر و برادری که هیچ‌گاه فرصت زندگی نیافتند، حالا کنار دختر می‌ایستند تا او بتواند خودش را دوباره پیدا کند. روایت آرام پیش می‌رود، اما در عمقش پرسشی آشنا جاری است: انسان چطور می‌تواند از دل اندوه راهی برای ادامه‌دادن پیدا کند؟
«چهار دقیقه» به کارگردانی صدرا سبزه‌کار و با بازی گروهی از دانشجویان مؤسسه اقبال لاهوری، هر شب در تماشاخانه بهار روی صحنه است که در ادامه گفت‌وگوی ما با عوامل این نمایش را می‌خوانید.
چهار دقیقه؛ تجربه‌ای دانشجویی با پرسشی جهانی
صدرا سبزه‌کار، درباره روند شکل‌گیری این اثر توضیح می‌دهد: در پروژه پایان کارشناسی باید میان نمایشنامه‌نویسی یا کارگردانی انتخاب می‌کردیم. من کارگردانی را برگزیدم و در همکاری با آقای شیرنگی به‌عنوان استاد راهنما به متن خانم نغمه ثمینی رسیدیم. دلیل اصلی انتخابم، جذابیت اولیه متن و ارتباط عاطفی‌ای بود که با آن برقرار کردم. به‌ویژه مضمون سوگواری؛ همیشه برایم پرسش بوده اگر عزیزی را از دست بدهیم و در سوگ او متوقف شویم، چه سرنوشتی خواهیم داشت؟ همین پرسش را می‌خواستم روی صحنه با تماشاگر به اشتراک بگذارم.
او ادامه می‌دهد: از ابتدا تصمیم داشتم گروه را از میان دانشجویان همان مؤسسه تشکیل دهم. باور دارم وقتی جوان‌ها و همکلاسی‌ها کنار هم جمع می‌شوند، انرژی و فهم متقابلشان خروجی بهتری به‌وجود می‌آورد. به همین دلیل بازیگرانی، چون مهلا علیزاده، نعیمه دوستی و دانیال حشمتی همگی از دانشجویان اقبال لاهوری هستند.
این کارگردان درباره روند تمرین‌ها می‌گوید: انتخاب متن پیش از عید انجام شد و از اواخر فروردین ۱۴۰۴ تمرین‌ها آغاز شد. حدود شش ماه کار مداوم داشتیم، هرچند گاهی با استراحت‌های چند هفته‌ای. اما این مسیر طولانی، گروه را منسجم‌تر کرد.
سبزه‌کار بیان می‌کند: خوشحال می‌شوم کسانی که علاقه‌مند به تئاتر هستند یا حتی برای نخستین‌بار می‌خواهند تئاتر ببینند، به تماشای نمایش ما بیایند. ‹چهار دقیقه› هر شب ساعت ۲۰:۳۴ در تماشاخانه بهار واقع در پارک ملت مشهد اجرا می‌شود و مدت آن ۷۰ به‌علاوه ۴ دقیقه است. امیدواریم با این اجرا، تماشاگران بیش از پیش با تئاتر همراه شوند.
آوا؛ مسیری از اشک تا انفجار احساسی
مهلا علیزاده، بازیگر نمایش «چهار دقیقه» که نقش «آوا» را ایفا می‌کند، درباره تجربه‌اش می‌گوید: نمایشنامه از خانم نغمه ثمینی است که به نظر من یکی از بهترین آثار او محسوب می‌شود. خود متن به‌تنهایی کامل است و همه‌چیز را در خود دارد. وقتی برای اولین بار آن را خواندم، لحظه‌به‌لحظه با شخصیت آوا همراه شدم و اشک از چشمانم جاری شد. همان موقع ترسیدم؛ اینکه چگونه می‌توانم این نقش را طوری بازی کنم که همان احساسی که من در هنگام خواندن متن داشتم، برای تماشاگر هم اتفاق بیفتد؟ این برایم یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها بود.
او ادامه می‌دهد: در جلسات اولیه تحلیل متن با کارگردان، درباره غم‌های شخصیت آوا صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این شخصیت باید مرحله‌به‌مرحله بالا برود تا در نهایت، جایی که به اصل ماجرا پی می‌برد، انفجار احساسی رخ دهد. در طول اتودها، بار‌ها مسیر را آزمودیم تا در نهایت به شکلی ثابت و روشن از این روند برسیم.
این بازیگر با اشاره به دشواری نقش خود در این نمایش تصریح می‌کند: اینکه بتوانی در طول ۷۰ دقیقه اجرا، این روند احساسی را پشت سر بگذاری و همزمان آن را برای مخاطب حفظ کنی، بسیار سخت است. اما برای من مهم‌ترین هدف این بود که همان حسی را که هنگام اولین خواندن متن تجربه کردم، به تماشاگر هم منتقل کنم. این برایم یک چالش واقعی بود.
آشیان؛ همراهی در دل یک سوگواری
نعیمه دوستی، بازیگر نقش «آشیان» در نمایش «چهار دقیقه»، درباره دلیل حضورش در این اثر توضیح می‌دهد: وقتی صدرا سبزه‌کار برای این نقش از من دعوت کرد، یکی از بزرگ‌ترین دلایلم برای پذیرش، اعتماد به او و تیم بود. می‌دانستم گروهی که او کنار هم قرار می‌دهد، تیمی قوی خواهد بود و حالا که در این مسیر قرار گرفته‌ام، می‌بینم نتیجه حتی فراتر از تصورم بوده است.
او درباره نقش خود می‌گوید: آشیان از نظر عاطفی به خواهرش بسیار نزدیک است، اما از نظر فیزیکی تفاوت‌های زیادی دارند. گاهی باید در مقام یک همراه و تسلادهنده وارد عمل شود و حتی در مواقعی کار‌هایی کند که چندان اخلاقی نیست، فقط برای اینکه خواهرش را دوباره به یاد بیاورد و به زندگی بازگرداند.
دوستی همچنین با اشاره به فرآیند تمرین‌ها تاکید می‌کند: کارگردان هر هفته ما را با چالش‌های تازه روبه‌رو می‌کرد. گاهی تمرین‌ها باعث می‌شد متوجه توانایی‌هایی در خودم بشوم که قبلاً از آنها بی‌خبر بودم. این تجربه برایم ثابت کرد که وقتی فضا باز گذاشته شود و تمرین‌ها هدفمند باشد، نقش‌ها عمق بیشتری پیدا می‌کنند.
یونس؛ جدال با سه چهره متفاوت
دانیال حشمتی، بازیگر نقش «یونس» در نمایش «چهار دقیقه»، درباره دلیل حضورش در این اثر می‌گوید: وقتی نمایشنامه را خواندم، اولین چیزی که جذبم کرد تنوع کاراکتر‌ها بود. از پلیس و رسپشن گرفته تا یونس، هر کدام وجه‌های متفاوتی داشتند و همین تفاوت‌ها برایم چالش‌برانگیز و جذاب بود. دوست داشتم با هرکدام کشتی بگیرم، چیزی از آنها بیرون بکشم و به نتیجه‌ای برسم.
او ادامه می‌دهد: از سوی دیگر همکاری با صدرا سبزه‌کار برایم انگیزه بزرگی بود. صدرا آدمی با دانش، مودب و بسیار حرفه‌ای است و من علاقه دارم با هم‌نسل‌هایم کار کنم تا در این مسیر آزمون و خطا کنیم و پیشرفت کنیم.
حشمتی درباره روند تمرین‌ها توضیح می‌دهد: ما بیش از ۷۰ جلسه تمرین داشتیم. در این جلسات مدام اتود می‌زدیم، چیزی را حذف یا تثبیت می‌کردیم و حتی بحث‌های جدی داشتیم تا در نهایت به بهترین شکل برسیم. همین فرآیند طولانی و پرچالش یکی از دلایلی بود که باعث شد این نقش را بپذیرم. نقش یونس نسبت به تجربه‌های قبلی‌ام بسیار متفاوت بود و این تفاوت برای من هیجان‌انگیز است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای خرید بلیت این نمایش به سایت گیشات مراجعه کنند.
{$sepehr_key_151761}