به گزارش شهرآرانیوز، شهید عبد عبیات در سوم مرداد ۱۳۳۴، در خانواده‌ای متدین در حمیدیه دیده به جهان گشود. پدرش یبر و مادرش چکنامه، دو ستون استوار بودند که او را در راه ایمان و تقوا پرورش دادند. تا پایان دوره راهنمایی تحصیل کرد، اما دانش او در مدرسه زندگی و میدان مبارزه شکل گرفت. با آغاز مبارزات ضد رژیم ستمشاهی، به صورت فعال در تظاهرات شرکت جست و دوربینش را به سلاح ثبت لحظه‌های تاریخی بدل کرد. عکس‌های او از حضور میلیونی مردم انقلابی، امروز یادگاری ارزشمند از آن دوران شکوهمند است.

خانه‌اش کانون تبلیغات انقلاب شد و او با شجاعتی بی‌نظیر، فعالیت‌های روزانه را به همراه دوستانش سازماندهی می‌کرد. نماز اول وقت، اهدای خون به نیازمندان و توزیع ارزاق میان فقرا، بخشی از سیره زندگی او بود.

با آغاز جنگ تحمیلی، شهید عبیات با وجود اینکه تنها سه ماه از ازدواجش گذشته بود، از تمام تعلقات دنیوی چشم‌پوشی کرد و راهی جبهه شد. دلی سرشار از عشق به اسلام، قرآن و امام خمینی (ره) داشت. هرگاه به خط دشمن می‌زد، پیروز برمی‌گشت، گویی شیر ژرفای وجودش بیدار شده بود. دوستانش او را شیرمرد خواندند، لقبی که برازنده شجاعت و ایمانش بود.

او همیشه به حرفش عمل می‌کرد و سیره حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را در شب‌های عملیات پیشه می‌نمود. سرانجام در یک مأموریت، به همراه چهار تن از یاران دلاورش (چاسب طرفی، حاج عبدالرضا بنی‌طرف، عبدالامیر عبیات و محمود اسکندری) برای آوردن ماشین مهمات در منطقه سوبله (از توابع بستان) رفتند. در آنجا توسط دشمن بعثی شناسایی و مورد اصابت گلوله خمپاره قرار گرفتند. تنها حاج عبدالرضا بنی‌طرف با جراحت زیاد به عقب بازگشت و آن چهار دلاور رشید اسلام، جاویدالاثر شدند.

{$sepehr_key_154467}