شهرآرانیوز - جلال ملکی، سخنگوی آتش‌نشانی تهران؛ روز هفتم مهر روز آتش‌نشان است. اما خیلی افراد در رسانه‌های مختلف، در این روز هم به موضوع ایمن‌نبودن شهرها و مسائل و مشکلات ایمنی و ضرورت‌های آن می‌پردازند. در صورتی که روز هفتم مهر، روز آتش‌نشانی نیست بلکه روز آتش‌نشان است. در طول سال می‌توان درباره موضوعات ایمنی شهرها صحبت کرد، اما امروز تنها روزی است که می‌توان در آن درباره آتش‌نشانان صحبت کرد؛ از معیشت آن‌ها گفت و از وضعیت دریافتی حقوق و مزایا و تأمین مسکن آتش‌نشانان که در خیلی از شهرها چندان مطلوب نیست. درمورد سختی کار آن‌ها نیز باید گفت؛ درباره اینکه هنوز هم در خیلی از شهرها، آتش‌نشانانی که در جریان حوادث جان خود را از دست می‌دهند، به عنوان شهید مطرح نمی‌‍‌شوند.
باید برای روز هفتم مهر به این‌گونه موارد پرداخت. یک بار دیگر تأکید می‌کنم که روز هفتم مهر، روز آتش‌نشان است و روز آتش‌نشانی و ایمنی شهر نیست. ۳۶۴ روز سال را می‌توان درباره این موارد صحبت کرد.
امروز را باید به خود آتش‌نشانان بپردازیم. آیا لباس حریق مناسب برای آتش‌نشان تأمین شده است؟ آیا تجهیزاتی که با آن‌ها به دل آتش می‌زنند، ایمنی دارد یا اینکه در بسیاری از شهرها اوضاع تجهیزات و لباس ایمنی آتش‌نشانان در سطح مطلوب نیست؟ اتفاقاً در نتیجه همین موارد است که آتش‌نشانان آسیب می‌بینند و شهید می‌شوند. با چه میزان بودجه و اعتبار می‌توان یک آتش‌نشان باسابقه را که به شهادت رسیده، برگرداند و جایگزین کرد؟
البته که کار آتش‌نشانی کاری پرخطر است و حتی باوجود داشتن تجهیزات مناسب هم برای آتش‌نشان حوادثی رخ می‌دهد که منجر به شهادتش می‌شود. در شهر‌های بزرگ، امکانات و تجهیزات مناسب برای آتش‌نشان فراهم شده، اما در بسیاری دیگر از شهرها، این امکانات هنوز فراهم نشده است. فقط با یک مقدار توجه بیشتر به آتش‌نشانان، می‌توان از بسیاری از حوادثی که ممکن است برای آن‌ها رخ دهد، جلوگیری کرد و لااقل لوازم ایمنی مناسب برایشان فراهم کرد؛ نه‌اینکه بعد از آسیب و نقص عضو و شهادت آتش‌نشان، همه یک‌باره به یاد او بیفتند. باید آن زمانی که نیاز است، به فکر آتش‌نشان باشیم.
از یاد نبریم که آتش‌نشان هم مانند دیگر اصناف و اقشار، حداقلی از خواسته‌های رفاهی را دارد. آیا به این خواسته‌ها و مطالبات او توجه می‌شود؟ زندگی شخصی او در چه وضعی است؟ حقوق او کفاف زندگی را می‌دهد؟ امروز باید به این موارد و خود شخصیت آتش‌نشان رسید؛ به اینکه شخص آتش‌نشانی که صبح از خانه خارج می‌شود و روز بعد ممکن است به خانه برنگردد و خانواده او همیشه در استرس و اضطراب به سر می‌برند، و به اینکه این‌همه آتش‌نشانی که در حوادثی مانند پلاسکو به دل خطر می‌زنند، تا زمانی که خبری از آن‌ها به خانواده‌شان می‌رسد، آن‌ها در چه وضعیتی به سر می‌برند. اصلاً آیا بعد از این حوادث، به آن‌ها رسیدگی می‌شود؟ امتیازی برایشان در نظر گرفته می‌شود؟ امروز باید به این موارد پرداخت.
اتفاقاً در روز هفتم مهر به‌جای آتش‌نشانان باید به‌سراغ افرادی رفت که در زندگی آن‌ها تأثیرگذارند؛ از شهرداران و اعضای شورا‌های شهر گرفته تا نمایندگان مجلس و دولت. اینکه صرفاً با یک شاخه گل از آتش‌نشان قدردانی شود، مشکلی را از او حل نمی‌کند. باید از این افراد مسئول پرسید که «برای آتش‌نشانان چه کرده‌اند؟»
یادمان نرود که هفتم مهر، روز خود خودِ آتش‌نشان است.