به گزارش شهرآرانیوز، رئال مادرید یک شروع بی‌نقص را تجربه می‌کرد؛ پیروزی‌های پیاپی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا، تا اینکه اتلتیکو رسید. شکست ۵-۲ در دربی، شدیدترین ضربه‌ای بود که تاکنون از زمان هدایت ژابی آلونسو به رئال مادرید وارد شده است.

فراتر از شدت نتیجه، نگرانی اصلی هواداران، وابستگی بیش از حد تیم به کیلیان امباپه است؛ کسی که نقش تهاجمی‌اش تقریباً تنها تکیه‌گاه پروژه‌ای است که هنوز در خط حمله به تعادل نرسیده است.

مهاجم فرانسوی دوباره در یک شرایط نامساعد گلزنی کرد. او یکی از دو گل رئالی‌ها را به ثمر رساند و روندی را ادامه داد که از شروع فصل بار‌ها تکرار شده است: اگر رئال مادرید گل بزند، به احتمال زیاد امضای امباپه پای آن است. در هشت بازی رسمی تا این لحظه (هفت بازی لالیگا و اولین بازی لیگ قهرمانان مقابل مارسی) او ۱۰ گل از ۱۸ گل تیم را زده است. تنها در دیدار مقابل مایورکا موفق به گلزنی نشد.

{$sepehr_key_155033}

اعداد و آمار، تاثیرگذاری بالای او در خط حمله را تایید می‌کنند. در لالیگا، او با ۲۴ شوت که ۱۳ شوت در چارچوب بوده، ۸ گل زده است. این میزان دقت نه تنها کیفیت او در محوطه جریمه را نشان می‌دهد، بلکه کمبود گزینه‌های تهاجمی دیگر برای همراهی او را نیز مشخص می‌کند. به عبارتی دیگر: مادرید به وضوح به امباپه وابسته است. در این هشت بازی، علاوه بر شماره ۱۰ رئال، تنها چهار بازیکن دیگر گل زده‌اند: گولر، میلیتائو، وینیسیوس و ماستانتونو.

مشکل اصلی رئال مادرید مقابل اتلتیکو، ضعف جمعی تیم بود. در حالی که ستاره فرانسوی سطحی مشابه دیگر بازی‌های فصل را حفظ کرد، اما تیم نتوانست هماهنگ با او عمل کند. خط هافبک در خلق موقعیت نامنظم عمل می‌کرد و نتوانست مهاجمان را به توپ برساند؛ دفاع در ورزشگاه متروپولیتانو تحت فشار قرار گرفت و بسیار آسیب‌پذیر بود. نیمکت نیز کار خاصی نکرد.

نتیجه، یک پارادوکس واضح است: رئال مادرید یکی از تاثیرگذارترین مهاجمان جهان را در اختیار دارد، کاملاً آماده و با غریزه گلزنی بی‌نقص، اما قادر نیست یک سازوکار هماهنگ حول او بسازد تا هنگام حمله به دروازه حریف، تیم به او کمک کند. امباپه کار می‌کند، اما تنهاست.