به گزارش شهرآرانیوز، مرز دوغارون یکی از مرز‌های کلیدی، پرکار و پررفت‌وآمد کشور در سال‌های اخیر بوده است. نزدیکی این مرز به شهر هرات در شرق افغانستان که نقشی مهم در تجارت و اقتصاد این کشور دارد، اهمیت دوغارون را دوچندان کرده است. از سوی دیگر، نزدیکی دوغارون به مشهد سبب شده که تجار افغانستانی ترجیح دهند، با همسایه هم‌زبان خود همکاری اقتصادی نزدیک‌تری داشته باشند. گمرک دوغارون یکی از پنج گمرک فعال اقتصادی کشور بوده و به عنوان شاهراه اصلی صادرات خراسان رضوی به افغانستان شناخته می‌شود و روزانه بیش از هزار کامیون ایرانی و خارجی از این مرز عبور می‌کنند. براساس آمار‌های موجود در نیمه نخست سال جاری، ۴۷۱ هزار و ۷۴۶ تن کالا از گمرک دوغارون به سمت افغانستان صادر شده که نسبت‌به مدت مشابه سال گذشته، ۳۰ درصد افزایش یافته است. بیش از ۶۰ درصد کالا‌های صادراتی استان از این مرز به کشور همسایه منتقل می‌شود. دوغارون با تردد روزانه بیش از ۴ هزار نفر شامل رانندگان، مسافران و کارکنان اداری و خدماتی، به عنوان یکی از نقاط پرتردد مرزی نیز شناخته می‌شود.
با توجه به اجرایی‌شدن مکانیسم ماشه و اهمیت مرز دوغارون برای اقتصاد استان و کشور، شهرآرانیوز در گفت‌و‌گو با محمود سیادت، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و افغانستان، تأثیرات احتمالی تحریم‌های جدید بر مبادلات تجاری میان ایران و افغانستان را بررسی کرد.
تأثیرگذاری مکانیسم ماشه بر رابطه اقتصادی با افغانستان، بسیار اندک است
درباره مکانیسم ماشه باید گفت طبیعتاً این تحریم در بحث کلان اقتصادی کشور تأثیرگذار خواهد بود، به هر حال محدودیت‌ها و مشکلاتی ایجاد می‌کند؛ اما در رابطه با افغانستان، این میزان بسیار اندک است، به‌خاطر اینکه روابط ما از مرز‌های زمینی است. من فکر می‌کنم مکانیسم ماشه بیشتر در مبادلات دریایی مشکل ایجاد خواهد کرد. خوشبختانه، هم دولت ایران و هم افغانستان، در رابطه با مسائلی که اخیراً در منطقه و دنیا در حال وقوع است، هماهنگ و هم‌فکر هستند.
نیاز‌های افغانستان عمدتاً توسط خود تاجران افغانستانی که در ایران هستند، تأمین می‌شود. اگر ما بتوانیم مشکلات صرافی‌های افغانستان را که بیشترین نقش را در تبادل وجوه حاصل از صادرات دارند، برطرف کنیم که البته قول‌هایی هم برای حل این مشکل از طرف دوستان بانک مرکزی و وزارت خارجه داده شده و تلاش‌هایی هم از طرف افغانستانی در جریان است، فکر نمی‌کنم که تحریم‌های جدید تأثیر چندانی روی تجارت ایران و افغانستان داشته باشد.
امیدوار هستم که با همکاری بیشتر دوستان دولتی و پیش‌بینی‌های لازم و رفع بوروکراسی‌هایی که چرخه تجاری ما دچارش است، مخصوصاً بحث بانک مرکزی و تغییر در سیاستی که الزام به بازگشت ارز است و محدودیت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، نه‌تنها شاهد کاهش نباشیم، بلکه افزایش تبادلات دو کشور هم قابل‌پیش‌بینی است.
{$sepehr_key_155627}
ما به دنبال این نیستیم که چابهار را بدیل بندر کراچی کنیم
ما به دنبال این نیستیم که چابهار را بدیل بندر کراچی کنیم چابهار می‌تواند، یکی دیگر از دروازه‌ها و تنفس‌گاه‌های افغانستان محصور در خشکی باشد که البته مسیر رساندن کالا‌های ترانزیت را نسبت‌به وضعیت موجود می‌تواند تا ۶۰۰ کیلومتر به افغانستان نزدیک‌تر کند.
کارکرد چابهار هم فقط برای افغانستان نیست، به هر حال چابهار تنها منطقه آزاد ما است که در خلیج‌فارس نیست و در دریای آزاد قرار دارد. امکانات بسیار خوبی در آنجا است حتی برای توسعه صنایع داخلی؛ شاید از ابتدا هم باید پتروشیمی و فولاد به سواحل مکران می‌رفت. این برنامه هم بود، اما این‌طور نشد.
به هر حال چابهار بضاعت‌های زیادی دارد و خوشبختانه دولت اگرچه دیر، اما سرمایه‌گذاری خوبی روی اتصال ریلی کرده است که تا آخر سال احتمالاً تا زاهدان متصل می‌شود. البته ما باید حتماً در مرز میلک که هم‌مرز با ولایت نیمروز افغانستان و سیستان و بلوچستان ایران است، تمهیداتی برای تسریع تردد کامیون‌ها و افتتاح پل دوم با هدف تسهیل و تسریع تردد کامیون‌ها اتخاذ کنیم تا چابهار بتواند جایگاه واقعی خودش را در ترانزیت افغانستان ایجاد کند.
{$sepehr_key_155628}
ما بیشتر از تحریم‌های جهانی، دچار تحریم‌های داخلی هستیم
نکته مهمی که هم‌اکنون و در گذشته هم وجود داشته، این است که ما بیشتر از تحریم‌های جهانی، دچار تحریم‌های داخلی هستیم. دچار کُندکاری بعضی از سازمان‌ها و بخشی‌نگری‌ها هستیم. این‌ها موانعی است که متأسفانه به دست خودمان ایجاد می‌شود. ما اگر می‌خواهیم در مقابل تحریم‌های جدید دوام بیاوریم و واقعاً زندگی مردم بیشتر از این دچار سختی نشود، حتماً باید نظام اداری کشور بازبینی اساسی شود و به‌جای اینکه یک ساختار فربه و مزاحم در مقابل بخش خصوصی باشد، باید ساختاری ایجاد شود که نظارت کند، سیاست‌گذاری کرده و حمایت کند.
متأسفانه تاکنون این‌گونه نبوده و امیدوار هستیم که این تلنگر‌های خارجی باعث شود که به خودمان بیاییم و به هر حال بهتر از گذشته عمل کنیم.
{$sepehr_key_155629}
مسئله عمده ما در رابطه با افغانستان «مرز» است
واقعیت این است که دستاورد‌های سفر والی هرات به مشهد تاکنون آنقدر ملموس نیست که انتظارش را داشتیم. عمده مسئله‌ای که مطرح بوده، در حوزه مرز است. ما در مرز، همان گلایه‌های قبلی را داریم. ما در مرز، همچنان مدیریت واحد نداریم، همچنان بخشی‌نگری داشته و همچنان سخت‌گیری‌های بعضاً نابجا را داریم؛ البته چون الان منطقه آزاد حاکم شده و هنوز در حقیقت تسلط پیدا نکرده، شاید انتظار نابجایی باشد که بخواهیم در این یک ماهی که منطقه آزاد شده، دگرگونی داشته باشیم. امیدوار هستیم با تعاملی که هم با بخش خصوصی داریم و هم با حمایتی که آقای استاندار و دیگر مقامات استانی دارند، این اتفاق بیفتد.
در حوزه کشاورزی، ما جلسات خیلی خوبی با طرف افغانستانی داشتیم، بحث‌های خیلی خوبی مثل بحث تعرفه‌های ترجیحی مطرح شده است. قرار است در آینده نزدیک یک هیئت عالی‌رتبه از استان به هرات برود. در مجموع یک اتفاقاتی افتاده، اما اینکه بضاعتی که در دو استان است واقعاً به فعل رسیده باشد، نه.
خوشبختانه تعاملات دو طرف بسیار بسیار خوب است؛ هم با ولایت هرات خود جناب «اسلام جار» و همکارانشان، هم با بخش خصوصی افغانستان و هرات. امیدوار هستیم که ان‌شاءالله به‌زودی در مسیر حل مشکلات اساسی و توسعه بیش از پیش روابط قدم برداریم.