زندگی عشایری و کوچ‌نشین ستون فقرات هویت و بقای ایل بختیاری است. بخش قابل توجهی از این ایل، مسیر‌های سنتی کوچ را از ییلاق‌های سردسیر به قشلاق‌های گرمسیر و بالعکس، با وفاداری به دام‌های خود طی می‌کنند. این کوچ فصلی نه تنها برای تأمین علوفه دام‌ها حیاتی است، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از چرخه اقتصادی و فرهنگی این جامعه محسوب می‌شود. ایل بختیاری نمونه‌ای برجسته از تلاقی سنت و مدرنیته است که همچنان به عنوان بخشی زنده از تاریخ و فرهنگ ایران شناخته می‌شود.