به گزارش شهرآرانیوز؛ اینکه مشهد و خراسان رضوی در برخی زیرساختهای حیاتی همچون قطار سریعالسیر یا آزادراه حرم تا حرم، هنوز در نقطه صفر یا کمی جلوتر از این نقطه قرار دارد، یکی از دغدغههای جدی مردم و البته بخشی از مسئولان است. وعدهها برای بهنتیجهرسیدن این پروژه، آنقدری بوده که نزدیک است تعداد استانداران آمده و رفته در این استان دو رقمی شود، اما هنوز از اجابت وعدهها در این زمینه خبری نیست.
در همین زمینه نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، با انتقاد صریح از این مشکلات و البته معضل لاینحل کمبود آب در مشهد، معتقد است که امسال در استان و مشهد با بحران آب روبهرو هستیم و اولین سالی است که از ابتدای تابستان، سد دوستی هیچ آوردهای برای مشهد نداشت، افزود: کمتر از ۸۰ میلیون مترمکعب آب پشت سد دوستی داریم که نیمی از آن متعلق به ترکمنستان است و بخش دیگر به سطحی رسیده که قابل برداشت نیست.
سد طرق و سد ارداک نیز در وضعیت مشابه است. بهرهبرداری از آبهای زیرزمینی که در سال ۹۶ حدود ۴۰ درصد آبشرب شهر را تأمین میکرد، در حال حاضر به حدود ۷۸ درصد رسیده که این یک خطر است.
حجتالاسلاموالمسلمین حسنعلی اخلاقیامیری ادامه داد: بحث فرونشست زمین که در گذشته درباره غرب مشهد مطرح بود، امروزه به مرکز مشهد رسیده است. سال قبل بارندگی داشتیم که مقداری مخازن را پر کرد، اما امسال بارندگی چندانی نداشتیم. آبرسانی از دریای عمان نیز بهطور مشترک است و هنوز تا رسیدن آب به مشهد فاصله زیادی داریم.
وی در ادامه و با اشاره به کمکاری مسئولان در ایجاد برخی زیرساختها برای خراسان رضوی، از عقبماندگیهای جدی استان در این زمینه انتقاد کرد و افزود: در موضوع زیرساختها به عنوان مثال از حدود ۲۴۰۰ کیلومتر آزادراهی که در کشور بعد از انقلاب ساخته شده، سهم شرق کشور و خراسان رضوی حدود ۳۰ کیلومتر است که به آزادراه شهید شوشتری یا همان «باغچه» معروف است.
وی تصریح کرد: در مسئله حملونقل ریلی نیز چالشهای جدی وجود دارد. در موضوع راه و آزادراه عقبماندگی زیاد است. متأسفانه از چهار مرحله آزاد راه حرم تا حرم، بخشی که در خراسان و شامل دو فاز است، برای یک فاز از آن حتی مطالعات هم انجام نشده است. از سال ۸۹ تاکنون هفت استاندار تغییر کردهاند، اما فاز سبزوار تا سمنان همچنان بدون مطالعات باقیمانده است. بحث راه یک اولویت در سال ۱۴۰۴ است.
نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سؤال که فرجام آزادراه حرم تا حرم را چگونه پیشبینی میکند، گفت: این پروژه اولویت اول دولتها نبوده است. اولویت دولت جنوب شرق بوده و، چون پیمانکار هر دو مسیر بزرگراهی، قرارگاه خاتمالانبیا (ص) است، بیشتر امکانات در آنجا متمرکز شده است. در حوزه آزادراه در زمان کابینه آقای احمدینژاد قراردادی با قرارگاه خاتمالانبیا (ص) بسته و قرار شد ۷۰ درصد منابع توسط قرارگاه و ۳۰ درصد نیز توسط دولت تأمین شود.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی این را هم گفت که قبول داریم دولت ر این زمینه کوتاهی کرد، چون به هر حال با شبکه مسائل متعددی روبهروست، اما قرارگاه باید ۷۰ درصد در آورده این پروژه سهیم میبود که در این موضوع نیز کوتاهی شد. وی اظهار کرد: البته تلاش میکنم منصفانه قضاوت کنم و با وجود هزینههای کلان در پروژههای متعدد، قرارگاه با چالشهای زیادی روبهروست.
برای به فرجام رسیدن پروژه، با دولت توافق کردهایم که در این پروژه، سهم دولت به ۵۰ درصد افزایش یابد و دولت نیز این پیشنهاد را پذیرفت و قرار است تأمین بخشی از بودجه آزادراه توسط دولت و در قالب مولدسازی انجام شود. باید این را بپذیریم که درمجموع، در کشور ما مشکل اعتباری چندانی وجود ندارد و اصل مشکل برای به فرجام رسیدن پروژهها، مشکل مدیریتی است.
{$sepehr_key_157307}
بحث از کمبودهای زیرساختی استان، فقط محدود به آب و آزادراه نیست و اخلاقی امیری درباره معلق ماندن پروژه قطار سریعالسیر تهران-مشهد، بیان کرد: این موضوع بهاندازهای اهمیت دارد که رهبر معظم انقلاب در سخنان خود چهار بار درباره قطار سریعالسیر تهران-مشهد تأکید داشتهاند، اما برخی افراد در استان هنوز به دنبال بهانهجویی برای انجامندادن کار هستند و همواره میگویند که اینکار ضرورت ندارد.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: ساختار کار و اجرای پروژه قطار برقی با قطار سریعالسیر خیلی متفاوت است. چون به دنبال آن تکنولوژی به کشور وارد میشود و اتفاقات بزرگتری رقم میخورد، ازاینرو بهدنبال این بودهایم که با سران قوا مکاتبه و تعامل بیشتری برای تحقق این مسئله داشته باشیم. مسئولان استان هم این موضوع را مدنظر قرار دادهاند تا این دغدغه رهبر معظم انقلاب برای تسهیل رفتوآمد زائران را محقق کنیم.
آمارها نشان میدهد که حوادث جادهای در خراسان رضوی و سمنان در هر سال بهطور متوسط ۳۰ هزار خانواده را دچار مشکل میکند. بخشی از این افراد جان خود را از دست میدهند و برخی نقص عضو میشوند. این موارد نیز تبعات روانی بسیاری برای بازماندگان و اعضای این خانوادهها به دنبال خواهد داشت. در این شرایط این پرسش مطرح میشود که آیا تحقق این پروژه برای حفظ جان انسانها ارزش ندارد؟