در میان معارف نماز آمده است اولین چیزی که در روز قیامت از بنده مؤمن محاسبه می‌شود، نماز است که اگر آن قبول شد، سایر اعمال او نیز قبول می‌شود و اگر رد شد، بقیه اعمال او نیز پذیرفته نمی‌شود.
این روایت ضمن بیان اهمیت نماز، ظرافت دیگری هم دارد که فراتر از خواندن صرف و صحت نماز، از قبولی نماز صحبت می‌کند و آن در گرو دلدادگی با خدا و درد دل گفتن با او در نماز و توجه واقعی به صاحب نماز است.
وقتی کسی مسلمان می‌شود، از اولین آدابی که به او آموزش می‌دهند، نماز خواندن است؛ عبادتی روزانه که رسالت آن، تداوم رابطه با خداست؛ عبادتی که می‌خواهد زندگی ما را به جلوه‌های الهی پیوند بزند.
در کشور ما هر سال اجلاسی به نام نماز تشکیل می‌شود و در آن، از این عبادت بزرگ گفته می‌شود و برای اقامه این عبادت در این سرزمین، گفت‌و‌گو می‌کنند و سخنرانی برگزار می‌شود.
در بخشی از پیام رهبر معظم انقلاب در اجلاس نماز در تاریخ پنج‌شنبه ۱۷مهر۱۴۰۴ آمده است: «نماز آن‌گاه که با آداب خود همچون خشوع و دل‌سپاری به معبود انجام می‌گیرد، دل را آرام و اراده را مستحکم و ایمان را ژرف و امید را زنده می‌کند و سرنوشت انسان در دنیا و آخرت، وابسته به چنین دل و چنین اراده و چنین ایمان و چنین امیدی است. این است که توصیه به نماز، در قرآن و دیگر متون دینی، از دیگر توصیه‌ها افزون‌تر است و چنین است که در اذان نماز، آن را از همه کار‌ها بهتر اعلام می‌کنند.»
این جمله یکی از جامع‌ترین جملات در تعریف نماز است. در این جمله، ابتدا به اصلاح باطن نماز توجه داده می‌شود که اگر نماز‌های ما عمق پیدا نکند و از آنچه علما در کتاب‌های آداب‌الصلاه آورده‌اند بهره‌ای نداشته باشد، ضمن اینکه با نماز مقبول فاصله خواهد داشت، از تأثیرات حداکثری نماز در زندگی، بهره‌مند نخواهد بود.
اولین گام در اصلاح باطن نماز، عبارت است از «تحصیل خشوع»؛ یعنی اینکه دلمان برای خدا در نماز بلرزد و متأثر شود و با دل‌تنگی و اشتیاق با آن معشوق ازلی سخن بگوییم. در گام بعد رهبر حکیم انقلاب به آثار چنین نمازی اشاره می‌کنند.
{$sepehr_key_158061}
چنین نمازی از اولین آثارش این است که دل انسان را آرام و اراده انسان را در مسیر خوبی‌ها، تقویت می‌کند و کسی که با خدا ارتباط دارد، آینده خود را روشن می‌بیند و به آینده خود امیدوار می‌شود و همین نماز باعث می‌شود ما در کار‌های روزمره اعم از ارتباطات فردی و اجتماعی و زندگی شخصی و کاری، سرزنده‌تر و بااخلاق‌تر و موفق‌تر باشیم و دنیا و آخرتمان این‌گونه اصلاح می‌شود، پس هیچ‌گاه سخن گزافی نیست آن‌گاه که در بین فراز‌های اذان گفته می‌شود بشتابید به‌سوی کاری که فلاح و رستگاری را درپی دارد و «خیرالعمل» یعنی بهترین کارهاست.