ورزش مشهد و استان در سال‌های اخیر با چالش‌های فراوانی روبه رو بوده است؛ از کمبود زیرساخت و امکانات گرفته تا نبود سرمایه گذار پایدار و البته ضعف مدیریت هماهنگ. همین موضوع باعث شده است مطالبات مردمی، به ویژه از سوی جوانان و نوجوانان، روزبه روز بیشتر شود؛ مطالباتی بحق برای نشاط، عدالت و فرصت برابر در ورزش.
شورای ششم شهر مشهد تلاش کرد نقش خود را به درستی ایفا کند. سعی کردیم ورزش را از حاشیه تصمیم گیری‌ها خارج کنیم و به متن مدیریت شهری بیاوریم. از سال۱۴۰۰ تا امروز، اعتبارات عمرانی حوزه ورزش وجوانان در مدیریت شهری مشهد ۱۱.۵برابر افزایش یافته و از ۱۴۰میلیارد تومان به بیش از ۱۶۵۰میلیارد تومان رسیده است. اعتبارات بهره برداری و نگهداری اماکن ورزشی نیز ۷.۵برابر رشد داشته است. این یعنی کمیسیون ورزش وجوانان با نگاه تخصصی وظیفه خود را انجام داده و بودجه لازم را مهیا کرده است. اما اینکه این بودجه تا چه اندازه به «نتیجه» رسیده، به عملکرد دستگاه اجرایی برمی گردد.
ما در شورای ششم و کمیسیون ورزش وجوانان مسیر را روشن کردیم، اما گاهی در اجرا، پای حرکت لنگ زد. پروژه‌هایی که می‌توانست زودبازده باشد، درگیر بروکراسی اداری یا تأخیر مدیریتی شد.
با وجود این، در همین دوره شاهد افزایش ۴۱فضای ورزشی روباز و ۸ فضای سرپوشیده جدید بودیم. در کنار توسعه زیرساخت، اولین بار در مشهد خانه‌های ورزش محله‌ای تعریف شد تا استعداد‌های جوان در دل محلات و مناطق کم برخوردار کشف شوند و رشد کنند. در حاشیه شهر نگاه شعاری نداشتیم و تلاش کردیم عدالت ورزشی را معنا کنیم. زمین‌هایی که در گذشته خاکی و متروکه بود، در برخی مناطق به سالن و زمین چمن تبدیل شده است. اما همچنان باور داریم که ورزش محله‌ای، مخصوص مردم همان محله است و نباید در اختیار غیر باشد.
{$sepehr_key_160050}
در حوزه ورزش همگانی اتفاقات خوبی افتاد؛ از برنامه‌های خانوادگی مثل «بیا بریم کوه»، «جام رمضان»، «پای دوچرخه هستی؟» و کشتی در بوستان‌ها تا جشنواره‌های ورزشی و آموزش همگانی. در چهار سال گذشته رشد ۶ برابری در میزان مشارکت مردم در برنامه‌های ورزشی ثبت شده است. این یعنی اگر مردم مشهد زمینه برایشان فراهم شود اهل نشاط‌اند. در کنار ورزش همگانی، نگاه به ورزش قهرمانی را هم فراموش نکردیم.
اعتقاد داریم شهر باید در افتخارات قهرمانی کشور سهم داشته باشد و حمایت از ورزشکاران نخبه وظیفه همه ماست.
بودجه ۲ هزارمیلیاردتومانی امروز، اگر درست هزینه می‌شد، می‌توانست جهشی واقعی در ورزش مشهد ایجاد کند؛ نه فقط روی تابلوی بودجه، بلکه در زمین بازی.
اما باز هم می‌گویم: شورا تصمیم گرفت، مسیر را مشخص کرد و اعتبار را تصویب کرد، بودجه اگر روی کاغذ بماند، هیچ دردی از مردم دوا نمی‌کند.
ما در شورای ششم ورزش را نه به عنوان فعالیت تفریحی، بلکه به عنوان سرمایه‌ای اجتماعی دیدیم؛ سرمایه‌ای برای کاهش آسیب، افزایش امید و ساختن شهری بانشاط و آینده دار. این مسیر ادامه دارد و امیدواریم با همت مدیران اجرایی، در ماه‌های باقی مانده از این دوره، پروژه‌ها شتاب گیرد. ورزش در مشهد و شهر ولی نعمتمان، حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، باید از همه مردم باشد و برای همه مردم؛ نه محدود به محله، طبقه یا قشر خاص، بلکه متعلق به کودکان حاشیه شهر تا قهرمانان ملی.