به گزارش شهرآرانیوز؛ این روز‌ها مرز میان دو وجه مثبت و منفی «طنز» باریک‌تر از همیشه به نظر می‌رسد و گفت‌وگوی فریبا نادری با امیرحسین قیاسی در «پامپ» بار دیگر ثابت کرد که به بهانه شوخی نمی‌توان هر کلام نسنجیده‌ای را بر زبان آورد.
ماهیت یک تاک‌شوی متفاوت
برنامه «پامپ» تلاشی است برای بازتعریف گفت‌و‌گو‌های تصویری یا همان تاک‌شو‌های تلویزیونی که هرچند با نیت متفاوت بودن (بخوانید تبدیل شدن به نوعی پارودی) کار خود را آغاز کرد، اما خیلی زود به ضد خودش تبدیل شد، مصداق روشنش همان جمله معروف است که «راه جهنم با نیت‌های خوب هموار می‌شود».
ماجرا از این قرار است که امیرحسین قیاسی، استنداپ‌کمدینی که با شوخی‌های ظریف و گزنده شناخته می‌شود، تلاش می‌کند در قالبی تفننی، به بازسازی پارودیک گفت‌و‌گو‌های پراطوار و روشن‌فکرنمایانه فضای یوتیوب بپردازد، این قبیل تولیدات را مسخره کند و در عوض، با ریشخند و شوخی، چند دقیقه خنده و غافل‌گیری به بیننده هدیه دهد. «پامپ» اما، در این پروژه «ضد‌تظاهر»، چنان به تظاهر نزدیک شد که بسیاری از بینندگان از شدت خشم و دل‌زدگی آکنده شدند.
شعله‌های خشم عمومی
در گفت‌وگوی پر‌حاشیه اخیر، فریبا نادری، آخرین برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از جشنواره فیلم فجر، در «پامپ» حضور یافت؛ گفت‌وگویی که در ظاهر می‌خواست صمیمی، خودمانی و بی‌تکلف باشد، اما در عمل به صحنه‌ای از خودشیفتگی تبدیل شد. ماجرا از آنجا آغاز شد که مجری «پامپ» بی‌دلیل مدل خودرو مهمانش را ذکر کرد و همین لغزش کوچک کافی بود تا فریبا نادری نیز، در ادامه، با ذوق‌زدگی از محل زندگی خود در زعفرانیه، سفر‌های خارجی و جزئیات سبک زندگی لوکسش حرف بزند، روایتی که به سرعت از شوخی به خودنمایی و از خودنمایی به وهن افکار عمومی لغزید.
برنامه‌سازی برای فضای مجازی
اگر قیاسی که پیش‌تر نشان داده بود حد شوخی را می‌داند، می‌توانست بر وسوسه وایرال شدن در فضای مجازی غلبه کند، شاید این قسمت از «پامپ» می‌توانست حتی به نوعی نوکیسگی را با زبانی ملایم و طنازانه به نقد بکشد، اما بی‌مبالاتی طرفین این گفت‌و‌گو، برنامه را به پرتگاهی کشاند که در آن، نادری با دو دست خود سطح اختلاف طبقاتی را نشان داد و تصویری ساخت که بی‌اغراق می‌توان آن را یکی از «پرحاشیه‌ترین قاب‌های تاریخ گفت‌و‌گو‌های تصویری» در ایران نامید.
{$sepehr_key_162362}
از سیمرغ تا دشنام
فریبا نادری که به پشتوانه دریافت سیمرغ فجر احتمالا خودش را «هنرمند» می‌داند، در این برنامه به تبرّج اقتصادی بسنده نکرد و در ادامه، پا را فراتر گذاشت و به تفصیل درباره دشنام دادن‌هایش صحبت کرد. او در این گفت‌و‌گو از واژه‌ای جعلی به نام «فحشو» استفاده کرد تا به زعم خود، این رفتار را عادی جلوه دهد؛ اما موجی از انتقاد‌ها را در فضای مجازی به راه انداخت.
واقعیت آن است که جامعه ایرانی سال‌هاست از خشونت پنهان رنج می‌برد، خشونتی که در روابط روزمره، رانندگی، گفتار و حتی در شوخی‌ها نفوذ کرده و در چنین شرایطی، دیگر نیازی نیست که چهره‌ای شناخته‌شده برای عادی‌سازی «فحاشی» تلاش کند.
نادری در بخش‌های دیگر مصاحبه نیز ناخواسته تصویری از تضاد طبقاتی در جامعه ایران ارائه داد و به خشم عمومی دامن زد، تضادی که در آن، بازیگری که تا همین چند ماه قبل یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های هنری‌اش بازی در سریال «ستایش» بود، ونک را «پایین‌شهر» می‌داند. همین تضاد برای عادی‌سازی دشنام کفایت می‌کند و دیگر نیازی به ترویج این امر با واژه‌هایی ساختگی نیست.